تأثیر کاربرد مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی، بر میزان آمادگی بیمارستانی در بیمارستان شهید رجایی شیراز

Abstract

مقدمه: مدیریت بحران نقش مهمی در کسب آمادگی بیمارستان‌ها برای پاسخ به بلایا ایفا می‌کند. هماهنگی از مشکلات اصلی مدیریت بلایا در ایران می‌باشد، لذا، در این پژوهش، مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی به عنوان یک راهکار کاربردی، بررسی شد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر کاربرد مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی، بر میزان آمادگی بیمارستانی در بیمارستان شهید رجایی شیراز بود. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی در بیمارستان شهید رجایی شیراز بود، نمونه شامل کلیه اعضا کمیته بحران و برابر جامعه پژوهش بود (15 نفر). داده‌ها به کمک چک لیست آمادگی بیمارستانی خانکه و همکاران جمع‌آوری شد که روایی و پایایی آن بررسی شده بود (86/0=p). ابتدا در شرایط شبیه‌سازی شده، مانور زلزله در بیمارستان اجرا شد و چک لیست «آمادگی مقابله با بلایا» (پیش آزمون) تکمیل شد سپس کارگاه یک روزه (مدیریت بلایا و مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی) برگزار شد و یک ماه بعد، با انجام مانور زلزله، آمادگی بیمارستان توسط چک لیست اولیه مجدد بررسی شد و در پایان نتایج قبل و بعد از مداخله با استفاده از جداول آماری مقایسه شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که نمرات در تمامی بخش‌های چک لیست (هماهنگی، برنامه‌ریزی، سازمان‌دهی، آموزش و ...) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش یافت. همچنین نمره کل آمادگی بیمارستان از 56/29 در پیش آزمون به 84/86 در پیگیری ارتقا یافت (05/0p<). نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد، کاربرد مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی موجب ارتقای آمادگی بیمارستانی می‌شود با توجه به نقش بسیار کلیدی پرستاران در بحران‌ها توصیه می‌شود جهت ارتقای آمادگی بیمارستانی این مدل توسط مدیران پرستاری استفاده شود.