اثربخشی گروه درمانی شناختی بر میزان باورهای فراآگاهی افراد وابسته به تی. اچ. سی

Abstract

مقدمه: اعتیاد امروزه به یکی از جدی ترین معضلات جامعه بشری تبدیل شده است که منجر به پیدایش فقر و بیکاری و مهمتر از آن بروز مشکلات مکرر شغلی، اجتماعی و قانونی می­شود. بنابراین هدف اصلی این پژوهش، [m2] تعیین میزان اثربخشی گروه­درمانی شناختی در تغییر سطح باورهای فراآگاهی افراد معتاد به تی. اچ. سی شهرستان خرم­آباد بود. روش­ : این پژوهش به صـورت نیمه­تجربـی بـود کـه در آن از طـرح پـیش­آزمـون - پـس‌آزمـون بـا گـروه کنتـرل اسـتفاده شـد. نمونـه پـژوهش 40 آزمـودنی بـود کـه از میـان مردان معتاد به تی. اچ. سی شهرستان خرم آباد انتخـاب و بـه صـورت[m3] تصـادفی ساده در گـروه­هـای آزمـایش (گروه­درمانی شناختی) و گواه گمارده شـدند. در مرحله مداخله گروه آزمایش در 8 جلسه تحت آموزش گروه­درمانی شناختی قرار گرفتند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه باورهای فراآگاهی در مراحل پیش­آزمون و پس­آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه استفاده شد. داده­های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره(مانکووا) تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها: نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت[H4] معناداری بین دو گروه نشان داد (06/0p<). یافته­ها حاکی از آن بود که گروه­درمانی شناختی در تغییر سطح باورهای فراآگاهی اثربخش است(001/0P=، 141/18F=). نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که گروه­درمانی شناختی بر افزایش باورهای مثبت با ضریب اتا 62/0 و خوداگاهی شناختی با ضریب اتا 61/0، و همچنین بر کاهش تضاد شناختی با ضریب اتای47/0، کنترل­ناپذیری و خطر افکار با ضریب اتا38/0 و نیاز به کنترل افکار با ضریب اتا44/0 تاثیر معنی­داری داشته است. نتیجه­ گیری: بنابراین چنانچه افرادی که در حوزه مربوط به مواد مبارزه با مخدر و درمان افراد مبتلا به اعتیاد کار می­کنند، از روش گروه­درمانی شناختی استفاده کنند می­توانند باورهای فراآگاهی مثبتی را در بیماران ایجاد کنند.