ارزیابی ایزوکینتیک گشتاور در مفصل شانه پس از ترمیم عضله سینه‌ای بزرگ

Abstract

پیش‎زمینه: هدف از انجام این مطالعه، سنجش مقادیر ایزوکینتیک پارگی‎های ترمیم شده عضله سینه‎ای بزرگ در مقایسه با سمت آسیب ندیده و تعیین حرکتی از سمت آسیبی بود که بیشتر از همه متأثر شده بود.مواد و روش‎ها: نه پارگی عضله سینه‎ای بزرگ در ۹ بیمار بررسی گردید. تمامی بیماران توسط یک جراح جراحی شدند و پس از میانگین مدت زمان ۲/۴ سال (۴-۱ سال)، ارزیابی‎های بالینی، پرسشنامه و دینامومتری ایزوکینتیک به‎صورت دوطرفه انجام گردید. یک گروه متشکل از ۶ بدن‌ساز آسیب ندیده نیز که توسط دینامومتری ایزوکینتیک ارزیابی شدند، برای بررسی تفاوت‎ها بین دو اندام سالم، در مطالعه حضور داشتند.یافته‎ها: در گروه بیماران تفاوت معنی‌داری برای میانگین گشتاور خم شدن بین دو سمت آسیب‎دیده و ندیده مشاهد نشد (p≥۰/۰۵) در حرکات باز کردن تفاوت بین دو اندام معنی‎دار بود (۰/۰۳۴=p)، اما برای حرکات دیگر اختلاف معنی‎دار مشاهده نشد. براساس تقسیم‎بندی «کاکوانی»، هیچ‌یک از بیماران در گروه عالی یا ضعیف قرار نگرفتند. نتایج ۶ بیمار خوب و ۳ بیمار نسبتاً خوب بود. مهم‎ترین معیاری که باعث شد این ۳ بیمار، که سه ماه پس از آسیب جراحی شده بودند، در گروه نسبتاً خوب قرار گیرند، نارضایتی از عدم زیبایی بود.نتیجه‎گیری: ترمیم جراحی در درمان پارگی عضله سینه‎ای بزرگ از درمان غیرجراحی مفید‎تر می‌باشد و تمرکز بر تمرینات قدرتیِ خم کردن و باز کردن برای دستیابی به بهترین نتایج لازم است.