بررسی شاخص‌های بخش مسکن و ساختمان در سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵

Abstract

بخش ساختمان و مسکن از مهم‌ترین بخش‌های اقتصاد ایران است که سهم عمده‌ای در تولید ناخالص، سرمایه‌گذاری و اشتغال دارد و با داشتن ارتباط قوی با بخش‌های مختلف اقتصادی، محرک رشد سایر بخش‌های اقتصادی کشور است. بررسی آمارهای بخش ساختمان در زمینه اشتغال، ارزش‌افزوده و سهم از تولید ناخالص داخلی حاکی از آن است که اشتغال در بخش ساختمان از سال ۱۳۸۵ تا سال ۱۳۹۲ تقریباً افزایشی و پس از آن تا سال ۱۳۹۵ کاهشی است، رشد ارزش‌افزوده این بخش نیز بجز سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۸ و سال ۱۳۹۰ در بقیه سال‌ها منفی است. نتایج سرشماری‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵ نشان می‌دهد همسو با رشد جمعیت و خانوار، واحدهای مسکونی کشور نیز افزایش یافته است. بررسی شاخص‌های خانوار در حوزه مسکن نشان‌دهنده تغییر سبک زندگی خانوارها و بهبود شاخص‌ تعداد خانوار در واحد مسکونی است. شاخص‌های قدرت خرید و زمان انتظار برای خانه‎دار شدن نیز نشان‌دهنده بهبود این شاخص‌ها از سال ۱۳۹۳ به بعد است، شاخص زمان انتظار برای خانه‎دار شدن خانوارهای شهری کشور برای یک واحد مسکونی با مساحت ۸۰ مترمربع با فرض عدم تغییر قیمت مسکن و کسر تمام هزینه‎های خانوار از درآمد آن نشان می‌دهد خانوار در صورت پس‌انداز درآمد خود در سال ۱۳۹۳ پس از ۱۷۶ سال و در سال ۱۳۹۵ پس از ۳۷ سال می‌تواند صاحب‌خانه شود؛ بنابراین خانوارهای شهری کشور در سال ۱۳۹۵ برای صاحب‌خانه شدن باید ۳۷ سال منتظر بمانند.