تحلیل جریان‌های مهاجرت به مناطق ۲۲‌گانه‌ی شهر تهران

Abstract

موقعیت سیاسی شهر تهران موجب شده است این شهر طی دهه‌های گذشته به مرکز تجاری، صنعتی، اداری، آموزشی و نظامی ایران تبدیل شود. چنین وضعیتی سبب ایجاد موج‌های مهاجرتی و جابه‌جایی جمعیت از سرتاسر نقاط کشور به مقصد این شهر شده است. جهت شناخت وضعیت جمعیت مهاجر شهر تهران، در این مقاله با استفاده از داده‌های سرشماری‌های ۱۳۸۵ و ۱۳۹۰ به مهاجران طول عمر و جمعیت شناور شهر تهران اشاره شده است و جمعیت مهاجر آن از لحاظ مبدأ و ویژگی‌های مهاجرت‌شان به‌تفکیک مناطق ۲۲گانه شهرداری مطالعه شده است. بعد از عامل پیروی از خانوار که مهم‌ترین دلیل مهاجرت به شهر تهران است، عامل‌های اشتغال، دستیابی به مسکن مناسب، تحصیل و انجام خدمت وظیفه از علت‌های مهم مهاجرت به شهر تهران است. با درنظر گرفتن استان‌های مبدأ مهاجران و علل مهاجرت به شهر تهران، مناطق شهرداری ۴، ۵، ۶ و ۱۵ در مقایسه با سایر مناطق، مهم و قابل توجه تشخیص داده شده است. در کنترل، مدیریت و برنامه‌ریزی مهاجران و جمعیت شناور مناطق مختلف شهر تهران، یک سری برنامه‌های سیاستی مستقیم و غیر مستقیم منعطف، موقعیتی و مشارکتی را می‌توان اعمال نمود.