بررسی ارتباط ذرات زیستی و غیر زیستی هوابرد در بخش های داخلی دو بیمارستان آموزشی شهر قزوین

Abstract

زمینه و هدف: عفونت­های مرتبط با مراقبت­های درمانی، مهم­ترین پیامد مواجهه با بیوآئروسل­ها است که سلامت شاغلین و مراجعان بیمارستان­ها را تحت تأثیر قرار می­دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بیوآئروسل­های قارچی و ذرات معلّق هوابرد در دو بیمارستان آموزشی شهر قزوین در سال 1396 انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی، در 12 بخش داخلی دو بیمارستان و هوای آزاد آن­ها به ­مدت شش ماه انجام شد. نمونه­برداری از بیوآئروسل­ها با استفاده از دستگاه نمونه­بردار Quick Take 30 در هواگذر L/min 3/28 و به ­مدت 10-5 دقیقه صورت گرفت. تعیین غلظت ذرات PM2.5 و PM10 توسط دستگاه Micro Dust Pro در فلوی L/min 8/3 و برحسب µg/m3 انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده­ها توسط SPSS نسخه 20، آزمون­های ناپارامتریک و همبستگی اسپیرمن انجام شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که حداکثر و حداقل تراکم کل میکروبی مربوط به بخش اورژانس 1 و اتاق­های عمل بود. بخش­ جراحی زنان 1 نیز بیش­ترین تراکم قارچی را داشت (CFU/m3 7/92). آسپرژیلوس نایجر و کلادوسپوریوم فراوان­ترین گونه ­ها بودند. همبستگی معنادارای بین تراکم قارچی و غلظت ذرات PM10، دما و رطوبت نسبی هوا مشاهده شد (05/0>p). نتیجه­ گیری: در این مطالعه عمده منابع تولید آلودگی مربوط به بخش­های داخلی بیمارستان­ها بود. لذا کنترل رشد میکروارگانیسم­های هوا از طریق بهبود سیستم تهویه، رعایت موازین بهداشتی و نظافتی و ارزیابی مستمر کیفیت هوای داخل پیشنهاد می­گردد. به­دلیل وجود رابطه بین تراکم ذرات PM10 و PM2.5 و غلظت بیوآئروسل­ها، توصیه می­گردد از تعیین غلظت این گروه ذرات به­عنوان ابزاری جهت پیش­بینی سریع و آسان آلودگی میکروبی هوا در مراکز بهداشتی-درمانی استفاده نمود.