توانمندی انجام کار و ارتباط آن با بهره وری در کارمندان بانک

Abstract

زمینه و هدف: امروزه، نقش اساسی نیروی انسانی در فعالیتهای اقتصادی - اجتماعی باعث شده است که این نیرو به عنوان مهمترین جزء هر سازمان، بیشترین نقش را در ارتقاء بهره وری و حرکت به سوی توسعه و تعالی ایفا کند. از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر بهره وری نیروی انسانی می توان به میزان تناسب او با نیازمندیهای شغلی اش اشاره نمود. هدف از اجرای این تحقیق، بررسی میزان توانمندی انجام کار در کارمندان بانک و تعیین ارتباط آن با بهره وری شغلی است.

روش بررسی: 117 کارمند بانک در این تحقیق توصیفی – تحلیلی شرکت کردند. داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه گردآوری گردید. اطلاعات دموگرافیک و شغلی نظیر سن، سابقه کار، میزان تحصیلات و ... از طریق یک پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک جمع آوری گردیدند. جهت ارزیابی وضعیت توانمندی شاغلین از شاخص توانمندی کار و به منظور ارزیابی بهره وری فردی از پرسشنامه کیفیت – کمیت استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شدند.

یافته ها: یافته های تحقیق میانگین امتیاز شاخص توانمندی کار کارمندان مورد بررسی را 9/4 ± 43/40 نشان داد. چنانچه کارمندان علیرغم بیماری و کسالت در محل کار حاضر شوند، بهره وری ایشان به طور متوسط 1/2 ± 2/4 ساعت نسبت به شرایط عادی کاهش می یابد. شاخص توانمندی انجام کار با افت بهره وری شغلی همبستگی منفی معنی دار دارد ( 3/0 -; r= 011/0 p=).

نتیجه گیری: نظر به اینکه توانمندی شغلی به طور مستقیم با افت بهره وری در ارتباط است، اتخاذ تمهیدات لازم جهت حفظ توانمندی کارمندان بانک در سطح خوب و جلوگیری از افت آن ضروریست. این اقدامات می توانند ضمن کاهش هزینه ها، از طریق افزایش انگیزه و رضایت کارکنان زمینه اعتلای بهره وری بانکهای کشور را فراهم آورند.