بررسی روایی نتایج روش برش انجمادی در مقایسه با روش برش‌های دائمی (روش استاندارد) در تشخیص بیماری هیرشپرونگ

Abstract

مقدمه و اهداف: بیماری هیرشپرونگ یکی از اختلالات حرکتی مادرزادی روده است که تشخیص دقیق و به‌موقع آن در سنین کودکی از اهمیت بسزایی برخوردار است. این بیماری به دلیل نبود سلول‌های گانگلیونی در بخش انتهایی دستگاه گوارش رخ‌داده و منجر به انسداد عملکردی روده بزرگ می‌شود. اخیراً به کمک روش برش انجمادی، امکان تشخیص و درمان آن در یک مرحله جراحی و بدون کولوستومی اولیه فراهم شده است که عوارض و هزینه کم‌تری دارد. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی روایی یا اعتبارسنجی آزمون برش انجمادی در بیماری هیرشپرونگ است.

روش کار: این مطالعه تحلیلی گذشته‌نگر بر روی نتایج 406 نمونه برش انجمادی تهیه‌شده از بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان مفید طی سال‌های 93-1389 انجام شد. کلیه جواب‌های مثبت و منفی آزمون، با نتایج نهایی برش‌های دائمی، مقایسه و با بهره‌گیری از فرمول‌های روایی‌سنجی شامل حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی محاسبه گردید.

یافته ها: پس از بررسی ۴۰۶ نمونه برش انجمادی و مقایسه آن با نتایج برش‌های دائمی، در 369 مورد (89%/90) نتایج برش انجمادی و برش‌های دائمی کاملاً همخوانی داشتند ولی در 37 مورد (11%/9) باقی‌مانده همخوانی نداشتند. به‌طوری‌که در آزمون برش انجمادی، تعداد 7 (7%/1) مورد منفی کاذب و 30 مورد (3%/7) مثبت کاذب به بار آمد. همچنین حساسیت 44/94%، ویژگی 29/89%، ارزش اخباری مثبت 87/79% و ارزش اخباری منفی 28/97% محاسبه گردید.

نتیجه‏گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آزمون برش انجمادی، جهت غربالگری و تشخیص، ابزار مناسبی است ولی قدرت آن به‌منظور ردّ بیماری،بیشتر از اثبات آن است. و لذا قادر است در 97% موارد، نبود بیماری و در 80% موارد، وجود آن را به اثبات برساند.