بررسی ارتباط نوبت‌کاری با پرفشاری خون در کارکنان صنعت پتروشیمی ماهشهر: مطالعه طولی

Abstract

مقدمه و اهداف: نوبت‌کاری به عنوان یک پدیده‌ی فراگیر در بخش‌های مختلف صنعت، یکی از عوامل مهم تنش‌زا در محیط کار است. با توجه به وجود مطالعه‌های ضد و نقیض در مورد رابطه‌ی بین نوبت‌کاری و پرفشاری خون، این مطالعه به‌منظور بررسی رابطه بین برنامه نوبت‌کاری و پرفشاری خون در کارکنان صنعت پتروشیمی ماهشهر انجام شد. روش کار: این مطالعه، یک پژوهش طولی بود که روی 3254 نفر از کارکنان شاغل در شرکت‌های پتروشیمی ماهشهر طی سال‌های 89-1386 انجام شد. از نظر برنامه زمان‌بندی کاری، کارکنان به 2 گروه روزکار و نوبت‏کار (1872 نفر روزکار و 1382 نفر نوبت‌کار) دسته‌بندی شدند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر متغیر نوبت‌کاری بر پرفشاری خون با تعدیل اثر متغیرهای جنس، سن، شاخص توده بدنی و وضعیت سیگار کشیدن بود. داده‌ها با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک با اثرات تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: از مجموع 3254 نفر (3142 مرد و 112 زن)، 85/37 درصد (860 فرد) مبتلا به پرفشاری خون بودند. برازش مدل اثرات تصادفی با کنترل عوامل مخدوشگر نشان داد که رابطه‌ی آماری معنی‏داری بین نوبت‌کاری و پرفشاری خون وجود ندارد (نسبت شانس= 04/1 و فاصله اطمینان 95 درصد: 10/1-98/0). از طرفی واریانس مربوط به اثرات تصادفی در مدل معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: به‏طور کلی بر اساس یافته‌های این مطالعه، برنامه زمان‏بندی نوبت‏کاری یک عامل خطر معنی‌دار برای ابتلا به پرفشاری خون نبود.