نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorصفوی, سید مرتضیfa_IR
dc.contributor.authorشیخ الاسلام, ربابهfa_IR
dc.contributor.authorعبدالهی, زهراfa_IR
dc.contributor.authorنقوی, محسنfa_IR
dc.contributor.authorصادقیان شریف, سعیدfa_IR
dc.contributor.authorصادق زاده, الهامfa_IR
dc.contributor.authorمحمدیان, سمیهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T10:17:08Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T10:17:08Z
dc.date.available1399-08-23T10:17:08Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T10:17:08Z
dc.date.issued2006-03-01en_US
dc.date.issued1384-12-10fa_IR
dc.identifier.citationصفوی, سید مرتضی, شیخ الاسلام, ربابه, عبدالهی, زهرا, نقوی, محسن, صادقیان شریف, سعید, صادق زاده, الهام, محمدیان, سمیه. (1384). بررسی وضعیت آهن و برخی عوامل مرتبط با آن در زنان باردار ایرانی در بهار سال 1380. مجله اپیدمیولوژی ایران, 2(3), 1-10.fa_IR
dc.identifier.issn1735-7489
dc.identifier.issn2228-7507
dc.identifier.urihttp://irje.tums.ac.ir/article-1-175-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/601391
dc.description.abstractمقدمه و اهداف: عنصر آهن یکی از مهم‌ترین عناصر ضروری مورد نیاز در طی دوران بارداری می‌باشد که در رشد و تکامل جنین در داخل رحم و زایمان سالم و بی‌خطر نقش اساسی دارد. این مطالعه به هدف بررسی وضعیت کم‌خونی، فقر آهن و کم‌خونی ناشی از آن در زنان باردار ایرانی به جهت اتخاذ استراتژی‌های هدفمند از سوی سیاست‌گذاران حوزه‌ی سلامت طراحی و اجرا شده است.روش کار: در این مطالعه مقطعی، 4368 زن باردار حاضر در ماه‌های 5 تا 9 حاملگی به روش خوشه‌ای از 11 اقلیم مختلف کشور انتخاب شدند. سطوح هموگلوبین، هماتوکریت، متوسط حجم گلبول قرمز و فریتین سرم اندازه‌گیری شد. و شیوع کم‌خونی، کم‌خونی فقر آهن و فقر آهن در کل کشور و به تفکیک اقلیم‌ها تعیین شد. 5/21% از زنان باردار با سن حاملگی 5 تا 9 ماهه‌ی ایرانی مبتلا به کم‌خونی هستند، ‌7/42% آن‌ها مبتلا به فقر آهن بوده و نسبت ابتلا به کم‌خونی فقر آهن در آنان 4/10‌% برآورد می‌شود. شیوع کم‌خونی در زنان باردار مناطق روستائی کشور به طور معنی‌داری بیش از مناطق شهری است (به ترتیب 8/27%-2/22% در مقایسه با6/21%-1/17%=CI95%) و بیشترین شیوع کم‌خونی و هماتوکریت پائین در زنان باردار اقلیم 5 (سیستان و بلوچستان، جنوب کرمان و جنوب خراسان) مشاهده شد (به ترتیب2/44% ،5/40%) و کم‌ترین میزان شیوع کم‌خونی در زنان باردار اقلیم 6 (اصفهان، یزد، کهکیلویه و بویراحمد و شمال کرمان) وجود داشت (به ترتیب 0/9% ،8/10%).نتایج: مصرف مکمل آهن (حتی به صورت نامنظم) نیز در کاهش احتمال ابتلا به کم‌خونی مؤثر بود اما تأثیر آن بر کمبود هماتوکریت فقط در نمونه‌هایی دیده شد که مصرف مکمل آهن را به صورت منظم گزارش نموده بودند.نتیجه‌گیری: کم‌خونی هم‌چنان یکی از مشکلات بهداشتی زنان باردار کشور به حساب می‌آید و گرچه تداوم برنامه مکمل یاری در آنان باید مد نظر قرار گرفته شود اما رفع پایدار کم‌خونی در زنان باردار کشور نیازمند ارائه مداخلات جامع‌تر به گونه‌ای می‌باشد که تمامی گروه‌های هدف به خصوص زنان سنین باروری را مورد هدف قرار دهد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن علمی اپیدمیولوژیست‌های ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله اپیدمیولوژی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Epidemiologyen_US
dc.subjectکم خونیfa_IR
dc.subjectفقر آهنfa_IR
dc.subjectمکمل آهنfa_IR
dc.subjectهموگلوبینfa_IR
dc.subjectهماتوکریتfa_IR
dc.subjectزنان باردارfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleبررسی وضعیت آهن و برخی عوامل مرتبط با آن در زنان باردار ایرانی در بهار سال 1380fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume2
dc.citation.issue3
dc.citation.spage1
dc.citation.epage10


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد