همه‌گیرشناسی اختلال اضطراب جدایی در دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر اصفهان

Abstract

مقدمه و اهداف: یکی از شایع‌ترین اختلال‌های اضطرابی در کودکان اختلال اضطراب جدایی است. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی همه‌گیر‌شناسی این اختلال در دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی انجام گرفته است. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود. جامعه آماری این پژوهش دانش‌آموزان پسر 7 تا 9 ساله مشغول به تحصیل در کلاس‌های دوم و سوم ابتدایی شهر اصفهان بودند. نمونه پژوهش بالغ بر 1514 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری مرحله‌ای نسبی انتخاب گردیدند. از پرسش نامه اختلال اضطراب جدایی و پرسش نامه اضطراب کودکان اسپنس و مصاحبه بالینی، به عنوان ابزارهای تحقیق استفاده شد و داده‌های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های آماری خی دو و رگرسیون لجستیک، تحلیل گردیدند. نتایج: یافته‌های این پژوهش نشان داد که میزان همه‌گیر‌شناسی اختلال اضطراب جدایی در دانش آموزان پسر 7 تا 9 ساله به میزان 93/6 درصد است. بیشترین شیوع در کودکان 7ساله‌ (46/7 درصد) بود. همچنین، کودکانی که دارای سوابقی مانند بستری شدن در بیمارستان، مهاجرت، تک والدی بودن و سابقه مرگ و میر در بستگان نزدیک بودند، دارای میزان اختلال اضطراب جدایی بالاتری بودند. نتیجه‌گیری: این تحقیق نشان داد که اختلال اضطراب جدایی بین دانش‌آموزان مقطع ابتدایی پسر از میزانی قابل توجه برخوردار است. بنابراین، برنامه‌ریزی برای پیشگیری و درمان این اختلال در اولویت است.