پراکنش و فراوانی فیتوپلانکتون و اثر گیاه سنبل آبی (Eichhornia crassipes) در تالاب عینک، استان گیلان

Abstract

این پژوهش برای شناسائی، تعیین ترکیب و فراوانی فیتوپلانکتون در تالاب عینک طی سال 1396 انجام گردید. براساس مشخصات دریاچه، نمونه ها از 4 ایستگاه در پیکره آبی جمع‌‌آوری گردیدند. در این مطالعه 30 جنس فیتوپلانکتونی از شاخه های باسیلاروفیتا (9 جنس)، کلروفیتا (7 جنس)، سیانوفیتا (9 جنس)، داینوفلاژلا (2 جنس) و اگلنوفیتا (3 جنس) شناسائی گردیدند. یافته‌ها نشان داد، سیانوفیتا با میانگین فراوانی 4/21±3/31 میلیون سلول در لیتر، فیتوپلانکتون غالب (94 درصد) تالاب عینک بوده است. جنس Oscillatoria از شاخه سیانوفیتا دارای بیشترین فراوانی (2/28 میلیون سلول در لیتر) در تالاب عینک بوده است. شاخه اگلنوفیتا کمترین فراوانی رابا میانگین 48000±303000 سلول در لیتر در مدت مطالعه داشت. همچنین در تالاب عینک جنس‌‌های Lepocinclis و Euglena از شاخه اگلنوفیتا که شاخص آب های آلوده اند، مشاهده شد. یافته‌‌ها بیانگر کاهش تراکم فیتوپلانکتون در ایستگاههای با حضور گیاه سنبل آبی بود، بطوریکه فراوانی فیتوپلانکتون از 58 میلیون سلول در لیتر در ایستگاههای بدون گیاه سنبل آبی، به 7/1 میلیون سلول در لیتر در ایستگاههای با حضور گیاه سنبل آبی رسید (05/0p < ). افزایش گیاه غیر بومی‌‌سنبل آبی (Eichhornia crassipes) سبب کاهش فتوسنتز و فراوانی فیتوپلانکتون شده است که در صورت عدم کنترل آن اثرات منفی بیشتر بر اکوسیستم تالاب عینک خواهد گذاشت. جلوگیری از افزایش بار مواد مغذی، مبارزه بیولوژیک، شیمیائی و یا مکانیکی با گیاه غیر بومی‌‌سنبل آبی برای احیاء این اکوسیستم حائز اهمیت است.