نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorخوش خلق, مجیدرضاfa_IR
dc.contributor.authorنظری, سجادfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:58:48Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:58:49Z
dc.date.available1399-08-23T09:58:48Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:58:49Z
dc.date.issued2016-07-01en_US
dc.date.issued1395-04-11fa_IR
dc.identifier.citationخوش خلق, مجیدرضا, نظری, سجاد. (1395). بررسی ساختار ژنتیکی جمعیت شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) مناطق مختلف با استفاده از ردیف‌یابی منطقه کنترل DNA میتوکندریایی. مجله علمي شيلات ايران, 25(2), 119-134. doi: 10.22092/ISFJ.2017.110244fa_IR
dc.identifier.issn1026-1354
dc.identifier.issn2322-5998
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22092/ISFJ.2017.110244
dc.identifier.urihttp://isfj.ir/article-1-1421-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/599442
dc.description.abstractدر مطالعه حاضر ساختار ژنتیک جمعیت شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) ، با استفاده از ناحیه کنترلی میتوکندریایی (D-loop) و روش توالی­یابی DNA مورد بررسی قرار گرفت. به همین منظور تعداد 132 نمونه شاه میگو از مناطق مختلف دریای خزر و دریاچه سد ارس در سال 1390جمع آوری گردید. سپس کمیت  DNAنمونه­ها به روش اسپکتروفتومتری و کیفیت آن از طریق الکتروفورز ژل آگارز و رنگ­آمیزی با اتیدیوم بروماید تعیین شد. در مجموع در نمونه­های مناطق مختلف، 38 هاپلوتیپ شناسایی و تنوع هاپلوتیپی و نوکلئوتیدی به ترتیب برابر با 049/0 ± 811/0 و 0038/0 ± 0127/0 اندازه گیری شد. مقدار D در آزمون بی طرفی تاجیما 120/3 و میانگین آزمون مربع کای 25/78 = χ2  نیز بدست آمد. مقدار D بدست آمده در بین نمونه­ ها ممکن است نشان دهنده متعادل بودن فشار انتخاب باشد. از طرف دیگر، نتایج منفی آزمون گسترش و پراکنش تاریخی جمعیت­ها (Fuchr('39')s Fs ) و همچنین شاخص هارپندینگ تایید کننده گسترش جمعیت­ها بود. با توجه به نتایج آزمون­های تمایز FST، آزمون دقیق و آنالیز واریانس مولکولی مناطق آستارا در دریای خزر، رودخانه سیاه درویشان و جفرود اختلاف معنی­داری را با سایر مناطق نشان دادند ( 001/0  P <). همچنین مشخص گردید که در مناطق نمونه برداری،گروه­های متمایزی از شاه میگوی آب شیرین وجود دارد، بطوری­که نمونه­های رودخانه سیاه درویشان و جفرود و ناحیه آستارا گروه­های متمایز ژنتیکی از این گونه را نشان می دهند. بطور کلی یافته­های این تحقیق می­تواند نقش موثری برای شناسایی ذخایر و بهبود ژنتیکی شاه میگوی آب شیرین ایفاء نماید. fa_IR
dc.format.extent953
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه تحقیقات شیلات ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمي شيلات ايرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Scientific Fisheries Journalen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22092/ISFJ.2017.110244
dc.subjectشاه میگوی آب شیرینfa_IR
dc.subjectAstacus leptodactylusfa_IR
dc.subjectDNA میتوکندریاییfa_IR
dc.subjectدریای خزرfa_IR
dc.subjectدریاچه سد ارسfa_IR
dc.subjectژنتيك و اصلاح نژادfa_IR
dc.titleبررسی ساختار ژنتیکی جمعیت شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) مناطق مختلف با استفاده از ردیف‌یابی منطقه کنترل DNA میتوکندریاییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentموسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشورfa_IR
dc.citation.volume25
dc.citation.issue2
dc.citation.spage119
dc.citation.epage134


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد