نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشکوهمند, مریمfa_IR
dc.contributor.authorذوالقرنین, حسینfa_IR
dc.contributor.authorلالویی, فرامزfa_IR
dc.contributor.authorفروغمند, علی محمدfa_IR
dc.contributor.authorسواری, احمدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:57:07Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:57:08Z
dc.date.available1399-08-23T09:57:07Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:57:08Z
dc.date.issued2011-10-01en_US
dc.date.issued1390-07-09fa_IR
dc.identifier.citationشکوهمند, مریم, ذوالقرنین, حسین, لالویی, فرامز, فروغمند, علی محمد, سواری, احمد. (1390). بررسی تنوع ژنتیکی میگوی سفید (Metapenaeus affinis) در سواحل خلیج فارس (استان خوزستان) با استفاده از نشانگرهای ریزماهوارهای. مجله علمي شيلات ايران, 20(3), 45-54. doi: 10.22092/ISFJ.2017.110006fa_IR
dc.identifier.issn1026-1354
dc.identifier.issn2322-5998
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22092/ISFJ.2017.110006
dc.identifier.urihttp://isfj.ir/article-1-418-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/599294
dc.description.abstractبه منظور مطالعه تنوع ژنتیکی جمعیت های میگوی سفید (Metapenaeus affinis) در سواحل خلیج فارس با استفاده از روش ریزماهواره، 60  نمونه از بافت عضله شنای میگو، از مناطق بحرکان  و لیفه  -بوسیف استان خوزستان در پاییز 1386  جمعآوری شد. DNA  ژنومی نمونهها به روش استات آمونیوم استخراج و سپس کمیت و کیفیت DNA   استخراج شده با استفاده از روش اسپکتروفتومتری و الکتروفورز ژل آگارز 1 درصد تعیین شد. واکنش PCR با استفاده از 5 جفت آغازگر ریزماهواره انجام گرفت. محصول PCR  با استفاده از ژل پلی آکریل آمید 8 درصد الکتروفورز و با رنگ آمیزی نیترات نقره مشاهده گردید. مقدار فراوانی آللی، تعداد آلل‌های واقعی و موثر، هتروزایگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار، میزان شباهت و فاصله ژنتیکی، تعادل هاردی- واینبرگ، مقادیر Fst  وRst  و جریان ژنی براساس آزمون  AMOVA  با استفاده از نرم افزار ژنتیکی Gene Alex  وPop Gene  محاسبه گردید. نتایج بدست آمده از این بررسی نشان داد که هر 5 جایگاه ریزماهواره‌ای بررسی شده پلی مورف بودند. میانگین تعداد آلل مشاهده شده و موثر  بترتیب 7  و 7/3  بود و میانگین هتروزایگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار بترتیب 27/0 و  66/0محاسبه شد. در بررسی تعادل هاردی- واینبرگ مناطق بحرکان و لیفه -بوسیف در تمامی جایگاه‌های مورد بررسی خارج از تعادل هاردی- واینبرگ بودند. براساس تست AMOVA  میزان Fst  وRst  و جریان ژنی(Nm)  بین مناطق مورد بررسی بترتیب 107/0، 372/0 و 092/2 بود. بیشترین فاصله ژنتیکی بین مناطق نمونه‌برداری شده، 561/0 و کمترین شباهت ژنتیکی 571/0 بود. با توجه به نتایج بدست آمده و وجود تفاوت ژنتیکی  بین نمونه‌ها، می‌توان عنوان نمود که جمعیت واحدی از میگوی سفید در مناطق مورد بررسی وجود نداشته و بطور کلی دو گروه ژنتیکی متفاوت در مناطق بحرکان و لیفه- بوسیف زیست می‌کنند.fa_IR
dc.format.extent563
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه تحقیقات شیلات ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمي شيلات ايرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Scientific Fisheries Journalen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22092/ISFJ.2017.110006
dc.subjectژنتیک جمعیتfa_IR
dc.subjectتنوعfa_IR
dc.subjectMetapenaeus affinisfa_IR
dc.subjectخلیج فارسfa_IR
dc.subjectژنتيك و اصلاح نژادfa_IR
dc.titleبررسی تنوع ژنتیکی میگوی سفید (Metapenaeus affinis) در سواحل خلیج فارس (استان خوزستان) با استفاده از نشانگرهای ریزماهوارهایfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume20
dc.citation.issue3
dc.citation.spage45
dc.citation.epage54


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد