تاٴثیر فلوکستین بر میزان مصرف غذا و رفتار غذایی در ماهی طلایی Carassius auratus

Abstract

سروتونین از جمله مونوآمین‌هایی است که نقش بالقوه‌ای در تنظیم مصرف غذا در پستانداران دارد و هر عاملی که بتواند فعالیت سروتونرژیک را افزایش دهد باعث کاهش اشتها می‌گردد. فلوکستین به عنوان ماده مؤثر داروی پروزاک با بلوکه کردن بازجذب سروتونین، موجب افزایش آن شده و با توجه به ورود این ماده به اکوسیستم‌های آبی به عنوان یک ماده آلاینده مطرح است. در این مطالعه نقش فلوکستین در میزان مصرف غذا و رفتار تغذیه‌ای ماهی طلایی، Carassius auratus بررسی گردید. در آزمایش 1، ماهیان با وزن 49-21 گرم در چهار گروه تقسیم شدند. گروه کنترل: بدون هیچ‌گونه تزریق؛ گروه تزریق شده با سرم فیزیولوژیک؛ و گروه‌های تزریق شده با µg g-1 1 و µg g-1 10 وزن بدن فلوکستین که در 5 نوبت به صورت یک روز در میان تزریق شدند. میزان مصرف غذا بعد از هر تزریق محاسبه شد و در نهایت تغییرات وزنی تیمارها نیز بررسی گردید. در آزمایش 2، تعداد 20 عدد ماهی طلایی در دو گروه برای آزمون رفتاری انتخاب شدند که شامل گروه کنترل و گروه تزریق شده با µg g-1 10 وزن بدن فلوکستین بودند که در 5 نوبت به صورت یک روز در میان تزریق شدند. بعد از هر تزریق رفتارهای تغذیه‌ای نمونه‌ها بررسی شد. نتایج نشان داد که فلوکستین باعث کاهش معنادار مصرف غذا در ماهیان می‌شود. کاهش مصرف غذا، کاهش معنادار وزن‌گیری را در گروه Flu-10 به دنبال داشت. همچنین فلوکستین بر رفتار غذایی ماهی طلایی مؤثر بوده و میل به جستجو و مصرف طعمه را بطور معنی‌دار کاهش داد. این مطالعه نقش بالقوه یکی از داروهای انسانی را بر فاکتورهای تغذیه‌ای یک ماهی استخوانی مشخص کرده و نشان می‌دهد که فلوکستین می‌تواند فاکتورهای غذایی و رشدی را در ماهی طلایی تحت تاٴثیر قرار دهد.