یافته علمی: ارزیابی ریسک خطر فلزات سنگین برای مصرف‌کنندگان میگوی سفید هندی (Penaeus indicus)

Abstract

در مطالعه حاضر برآورد خطر فلزات سنگین مس (Cu)، آهن (Fe)، سرب (Pb)، کادمیوم (Cd)، قلع (Sn)، آرسنیک (As) و جیوه (Hg) در مصرف کنندگان میگوی سفید هندی صید شده از سواحل مختلف چابهار مورد بررسی قرار گرفت. 180 عدد میگو از سواحل کنارک، بریس و گواتر (شهرستان چابهار) در سال 1396 صید گردید. نمونه‌ها در آزمایشگاه خشک، هضم و در ادامه غلظت فلزات با دستگاه جذب اتمی اندازه‌گیری گردید. برآورد میزان ورود روزانه فلز به بدن مصرف کنندگان و تخمین میزان خطر در مصرف کننده با استفاده از روش ارائه شده توسط سازمان بهداشت جهانی انجام شد. در میان فلزات مختلف، آهن با 72/2 میکروگرم/ گرم بیش‌ترین و جیوه با 01/0 کمترین میزان تجمع را داشت. ترتیب تجمع در بافت خوراکی میگو به صورت Fe، Cu، Sn، As، Pb، Cd و Hg بود. بالاترین میزان ورود روزانه (میکروگرم/ کیلوگرم فرد/ روز) به میزان 531/0 در فلز آهن و کمترین میزان آن برای جیوه 002/0 ثبت گردید. بالاترین تخمین میزان خطر (THQ)، ناشی از فلز آرسنیک و به میزان 20/0 بود، در حالی که کم­ترین میزان خطر به میزان 0006/0 ناشی از فلز قلع به دست آمد. میزان تخمین میزان خطر برای تمامی فلزات و هم چنین مجموع میزان خطر (TTHQ) از 1 کمتر بود. نتایج نشان داد که در حال حاضر مصرف‌کنندگان میگوی سفید هندی با میزان مصرف محاسبه شده در معرض هیچ گونه خطر ناشی از تجمع فلزات مس، آهن، سرب، کادمیوم، قلع، آرسنیک و جیوه در میگو نمی‌باشند.