رابطه سرمایه روانشناختی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی: نقش واسطه‌ای اشتیاق تحصیلی

Abstract

زمینه و هدف: فرسودگی تحصیلی یکی از عواملی است که به شکل منفی عملکرد تحصیلی دانشجویان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بنابراین، شناسایی عواملی که بتوانند مانع این فرسودگی شوند از اهمیت بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سرمایه روانشناختی با فرسودگی تحصیلی با توجه به نقش واسطه‌ای اشتیاق تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام گرفت. روش کار: پژوهش از نوع توصیفی با طرح همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان در نیمسال اول 97-96 بود که از میان آن‌ها تعداد 330 نفر به‌صورت تصادفی با استفاده از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای متناسب با جنسیت (شامل 220 دختر و 110 پسر) انتخاب شدند و به مجموعه پرسشنامه‌های سرمایه روانشناختی، فرسودگی تحصیلی، اشتیاق تحصیلی و سؤالات دموگرافیک پاسخ دادند. داده‌ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و روش مدل‌سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد سرمایه روانشناختی می‌تواند به‌طور معکوس و معناداری فرسودگی تحصیلی دانشجویان را پیش‌بینی کند و اشتیاق تحصیلی دارای نقش میانجی‌گر در رابطه سرمایه روانشناختی با فرسودگی تحصیلی است. شاخص‌های الگوسازی نشان داد که مدل ارائه‌شده دارای برازش مطلوبی بوده و بین مدل ساختاری شده با داده‌های تجربی انطباق خوبی وجود دارد. در الگوی مذکور، تمام وزن‌های رگرسیونی از نظر آماری معنادار بوده و مجموعه متغیرهای پیش‌بین، 51/0 از واریانس فرسودگی تحصیلی را تبیین نمودند. نتیجه‌گیری: توجه به ارتقاء سرمایه روانشناختی دانشجویان در سطح سیاست‌گذاری آموزشی و طراحی و اجرای مداخلات مؤثر و آموزش در سطح خانواده‌ها، اساتید و مراکز مشاوره دانشگاه‌های پزشکی می‌تواند از طریق افزایش اشتیاق تحصیلی دانشجویان به کاهش فرسودگی تحصیلی آنان کمک نماید.