تاثیر مورفین خوراکی بر بافت کبد جنین موش صحرائی نژاد ویستار در هفته دوم جنینی: یک مطالعه هیستوپاتولوژیک

Abstract

زمینه و هدف: بیشتر از 90% زنان از انواع داروها در دوران بارداری استفاده می‌کنند.­ هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات بافتی کبد جنین موش صحرایی (رت) نژاد ویستار در اثر مصرف مورفین خوراکی توسط مادر باردار می باشد. روش کار: ­رتها پس از بارداری به چهار گروه تقسیم شدند در گروه های تجربی از روز 8 بارداری تا روز 20 بارداری با دوزهای mg/ml1/0، mg/ml2/0 و mg/ml3/0 مورفین سولفات ­ در ml25 آب مصرفی روزانه رت ها ریخته شد. در روز 21 بارداری ­­ جنین ها طی عمل جراحی ­ خارج و با استفاده از استریومیکروسکوپ کبد جنین ها برداشته شد. نمونه های بافتی ­ با روش هماتوکسیلین- ائوزین (H&E) ­ ­رنگ آمیزی شده وبا توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS ارزیابی شدند. یافته ها: بخش های کبدی از نظر پارامترهایی مانند هپاتوسیت های واکوئله، اتساع سینوزوئیدی و افزایش تعداد سلول های کوپفر، لنفوسیت ها و نوتروفیل ها بررسی شدند. هرچند تاثیر کمترین دوز مورفین (mg/ml1/0) با گروه کنترل معنی دار بود (05/0≥p)، اما دوز های میانی mg/ml2/0 و دوز بالا mg/ml3/0 اختلاف بسیار معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان دادند (001/0≥p). ­ نتیجه گیری: ­ نتایج این مطالعه نشان می دهد که کمترین دوز مورفین (mg/ml1/0) در جنین تاثیرات کمتری دارد، ولی دوز های میانی mg/ml2/0 و دوز بالا mg/ml3/0 باعث ایجاد ناهنجاری و ­ آسیب های بافتی قابل توجهی در جنین می شود. این اثرات مضر تابع میزان دوز مصرفی، دوره و مدت زمان استفاده از دارو می باشد