اثر بخشی آموزش گروهی معنادرمانی بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی زنان مقیم سرای سالمندان

Abstract

زمینه و هدف:سالمندان یکی از گروه های اجتماعی رو به رشد در جوامع امروزی می باشند که با توجه به هرم سنی کشور اهمیت روزافزونی یافته اند. مطالعه­ی حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی آموزش گروهی معنادرمانی بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی زنان سالمند می باشد. روش کار: جامعه آماری شامل تمام سالمندان زن ساکن در آسایشگاه های خصوصی شهرستان شهریار می باشد. تعیین نمونه آماری به صورت در دسترس و در دو گروه صورت گرفته است (24نفر). گروه کنترل مراقبت های عادی پرستاری را دریافت کرده اند و گروه آزمایش، تحت آموزش معنادرمانی گروهی قرار گرفتند (طی 10 جلسه، در طول 5 هفته، هر جلسه به مدت2 ساعت). از پرسشنامه های کیفیت زندگی سالمندان (لیپاد) و سلامت عمومی (GHQ-28) برای سنجش اثربخشی آموزش ها استفاده شد. برای توصیف داده ها از میانگین و انحراف استاندارد وبرای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و در سطح معناداری(P<0/05)استفاده شد. یافته ها: داده ها حاکی از تفاوت معنادار بین نتایج پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش بود، این تفاوت معنادار میان نتایج پس آزمون گروه آزمایش و گروه کنترل به چشم می خورد در حالیکه چه در بین نتایج پیش آزمون گروه کنترل و آزمایش و چه مابین نتایج پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل به چشم نمی خورد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که آموزش گروهی معنادرمانی بر افزایش کیفیت زندگی و سلامت عمومی زنان سالمند ساکن آسایشگاه موثر است.