بررسی مقایسه‌ای آگاهی پزشکان عمومی شاغل در مراکز بهداشتی درمانی و بخش خصوصی شهر تهران از بیماریهای قابل گزارش در سال 1380

Abstract

پایه و اساس کنترل بیماریها در نظام بهداشتی یک کشور را سیستم مراقبت بیماریها تشکیل می‌دهد. به عبارت دیگر، بیماریابی و گزارش‌دهی بموقع بیماریها و اقدام مناسب در برابر موارد گزارش شده، یکی از ضروریات نظام بهداشتی درمانی کشور محسوب می‌گردد. دراین زمینه آشنایی پزشکان با تعریف بیماریها و ساختار گزارش دهی آنها و همچنین آگاهی از بیماریهای با ارزش گزارش دهی بین‌المللی از اولویت خاصی برخوردار می‌باشد. این پژوهش با هدف تعیین آگاهی پزشکان عمومی شاغل در شهر تهران و مقایسه این آگاهی در 2 بخش خصوصی و دولتی انجام شده است. این مطالعه از نوع توصیفی مقایسه‌ای بود و طی آن 200 پزشک عمومی شاغل در بخش خصوصی و دولتی شهر تهران مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود و جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. میانگین نمره کل آگاهی پزشکان عمومی بخش دولتی (4/7±)7/22 و در بخش خصوصی (3/8±)9/18 به دست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود(001/0=P) اما ارتباطی بین جنس و میزان آگاهی مشاهده نشد. به علت وجود اختلاف میانگین سنی در 2 گروه، نمره آگاهی در زیر گروههای سنی نیز تعیین و مقایسه گردید. بالاترین نمره توسط زیر گروه سنی زیر 34 سال در بخش دولتی کسب شد که با زیر گروه سنی مشابه خود در بخش خصوصی اختلاف معنی‌داری را نشان داد. کمترین نمره توسط زیر گروه سنی بالای 35 سال در بخش خصوصی کسب شد که با زیر گروه سنی مشابه خود در بخش دولتی تفاوتی نداشت. اختلاف میانگین نمره در 2 زیر گروه سنی مربوط به بخش دولتی معنی‌دار به دست آمد(003/0=P) اما این اختلاف در بخش خصوصی بین 2 زیر گروه سنی معنی‌دار نبود.برای پیش‌بینی نمره آگاهی رابطه‌ آن با سن، گروه شغلی(دولتی ـ خصوصی) و سالهای سپری شده از فارغ‌التحصیلی در مدل رگرسیون چند متغیره بررسی شد و مشاهده گردید که هر سه متغیر در تعیین نمره آگاهی نقش دارند. میانگین آگاهی در پزشکان بخش دولتی که در محدوده مدیریتی و اجرایی فعالیت داشتند بطور معنی‌داری بالاتر از پزشکان کادر درمانی بخش دولتی به دست آمد. این مطالعه نشان داد که آگاهی پزشکان عمومی از بیماریهای قابل گزارش چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی کمتر از 50% حداکثر نمره می‌باشد. مقایسه این دو گروه از پزشکان نشان‌دهنده آگاهی بالاتر پزشکان عمومی شاغل در بخش دولتی بود.br