برآورد بقا و تعیین عوامل مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان معده آدنوکارسینوم در بیمارستان شهید فیاض‌بخش تهران

Abstract

زمینه و هدف : آدنوکارسینوم شایع ‌ ترین نوع سرطان معده است که طول عمر افراد مبتلا به آن کوتاه ‌ تر از سایر انواع سرطان معده می ‌ باشد. در این مطالعه بقای بیماران مبتلا به سرطان معده آدنوکارسینوم مورد تحلیل قرار گرفته است . روش کار : در این مطالعه، 99 بیمار مبتلا به سرطان معده آدنوکارسینوم که در سال ‌ های 85 و 86 برای درمان به بیمارستان شهید دکتر فیاض ‌ بخش مراجعه کردند مورد بررسی قرار گرفت. اثر متغیرهای جنسیت، سن، درجه تمایز سلولی تومور، محل درگیری، نوع درمان کمکی، اندازه ‌ ی تومور و شاخص توده ‌ ی بدنی مورد ارزیابی قرار گرفت. زمان بقای افراد به روش کاپلان- مایر برآورد گردید و مدل مخاطرات متناسب کاکس برای تعیین عوامل موثر بر بقا استفاده شد. تحلیل داده ‌ ها با نرم ‌ افزار R انجام شد . یافته‌ها : 69 نفر از بیماران مرد و 30 نفر زن بودند. میانگین سن بیماران مرد 8/61 (با انحراف معیار 22/13) سال و زنان 40/64 (با انحراف معیار 77/10) سال بود. میانه ‌ ی بقای بیماران 5/14 ماه برآورد گردید. بقای یک ‌ ساله، دو ساله و سه ساله برای این بیماران به ‌ ترتیب 59%، 8/30%، 9/17% به‌ ‌ دست آمد. در مدل چند متغیره ‌ ی مخاطرات متناسب کاکس عوامل درجه تمایز سلولی تومور، دریافت رادیوتراپی، زمان شیمی ‌ درمانی و شاخص توده ‌ ی بدنی بر بقای بیماران معنی ‌ دار شدند (05/0 > p ). نتیجه ‌ گیری : بیمارانی که در مراحل اولیه بیماری آن‌ها تشخیص داده شد و از درمان ‌ های کمکی استفاده کردند، بقای بالاتری نسبت به سایر بیماران داشتند. بنابراین آموزش همگانی جهت کنترل و پیشگیریو همچنین مراجعه منظم و پیگیری درمان مناسب، بهترین راه برای رسیدن به بهبودی و بالا بردن بقای بیماران است