نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنجف‌زاده, نوروزfa_IR
dc.contributor.authorنوبخت, ملیحهfa_IR
dc.contributor.authorجامعی, سید بهنام‌الدینfa_IR
dc.contributor.authorطباطبایی, پروانهfa_IR
dc.contributor.authorرستگار, طیبهfa_IR
dc.contributor.authorمحمدزاده, فرزانهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:24:17Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:24:18Z
dc.date.available1399-08-23T09:24:17Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:24:18Z
dc.date.issued2007-01-01en_US
dc.date.issued1385-10-11fa_IR
dc.identifier.citationنجف‌زاده, نوروز, نوبخت, ملیحه, جامعی, سید بهنام‌الدین, طباطبایی, پروانه, رستگار, طیبه, محمدزاده, فرزانه. (1385). اثرات تاموکسیفن بر فراساختار و تعداد سلولهای هیپوکامپ جنین و نوزاد The Effects of Tamoxifen on Ultrastructure and the Number of Hippocampal Cells in Rat’s Fetus and Neonate. مجله علوم پزشکی رازی, 13(53), 185-195.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-664-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/596469
dc.description.abstract    زمینه و هدف: استروییدهای مادری، اثرات گوناگونی بر روی تکامل مغز دارند. تاموکسیفن، به عنوان آنتاگونیست استروژن در مغز باعث مرگ سلولی در سلولهای هیپوکامپ در حال تکامل موش صحرایی می‌گردد. استروژن تاثیر مهمی بر روند اعمال شناخت، یادگیری، پیری، آنژیوژنزیس، نوروژنزیس و حفاظتی نورون‌ها دارد. در این مطالعه، اثر تاموکسیفن به عنوان آنتاگونیست استروژن بر فرا ساختمان و مورفولوژی هیپوکامپ در حال تکامل موش صحرایی بررسی شد. روش بررسی: در این بررسی که از نوع تجربی بوده است، 12 دسته موش صحرایی، در 3 گروه کنترل، تجربی و sham مورد مطالعه قرار گرفتند که در هر گروه، 4 رده سنی، شامل جنین فول ترم(E22)، نوزاد یک روزه(P1)، یک هفته‌(P7) و سه هفته(P21) مورد آزمایش قرار گرفت. تزریق تاموکسیفن در حلال پروپیلن گلیکول، 2 روز قبل از زایمان، روزی 2 بار انجام گرفت و پس از طی پروسه‌های لازم، نواحی مختلف Subiculum، D.G، CA3 و CA1 هیپوکامپ، به وسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی مطالعه گردید. جهت آنالیز داده‌ها از آزمون آماری ANOVA و T-Test استفاده گردید که 05/0Pvalue< اختلاف آماری معنی‌داری را نشان می‌دهد. یافته‌ها: نتایج مشخص می‌سازد که تراکم سلولی در نواحی CA1 و سابیکولوم هیپوکامپ، کاهش می‌یابد و الکترومیکروگراف‌ها، پیکنوزه شدن هسته، متراکم شدن و حاشیه‌ای شدن کروماتین‌ها، پارگی غشا هسته، متورم شدن میتوکندری‌ها و تغییر ساختار کریستا در میتوکندری را، عمدتاً در نواحی CA1 و سابیکولوم نشان می‌دهند. بیش‌ترین میزان تغییرات در مراحل اولیه تکامل یعنی جنین فول ترم و نوزاد یک روزه مشاهده می‌گردد. نتیجه‌گیری: با توجه به اثر استروژن روی نوروژنزیس، تزریق تاموکسیفن باعث تغییراتی در رشد سلولهای پیرامیدال هیپوکامپ می‌گردد. زمان پایداری تاثیر تاموکسیفن، نقش موثری در این مطالعه داشته است که با توجه به رشد حداکثر این سلولها در روزهای آخر جنینی و روز اول تولد، بیش‌ترین تغییرات در این روزها حاصل می‌گردد.fa_IR
dc.format.extent1213
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectکلیدواژه‌ها: 1 – هیپوکامپ 2 – تاموکسیفن 3 – تکامل 4 – استروژن 5 – موش صحراییfa_IR
dc.subjectعلوم تشریحیfa_IR
dc.titleاثرات تاموکسیفن بر فراساختار و تعداد سلولهای هیپوکامپ جنین و نوزاد The Effects of Tamoxifen on Ultrastructure and the Number of Hippocampal Cells in Rat’s Fetus and Neonatefa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume13
dc.citation.issue53
dc.citation.spage185
dc.citation.epage195


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد