بررسی وضعیت نیروی انسانی، فضای فیزیکی، تجهیزات و فعالیت های بخش اورژانس دربیمارستانهای ملکی سازمان تامین اجتماعی

Abstract

زمینه و هدف: بیمارستان از اجزای بسیاری برای ارائه خدمت به بیماران تشکیل شده است و روابط بین این اجزا بایستی از یکپارچگی لازم برخوردار باشد، زیرا نقص در هر یک از اجزا منجر به ایجاد مشکل در روند ارائه خدمت به بیمار می‌گردد. بخش اورژانس بیمارستان‌ها در شرایطی که حیات انسان به مخاطره می‌افتد، می‌بایست در جهت رفع آن عوامل و نجات جان افراد نیازمند، به کمک‌های فوری پزشکی اقدام نماید. عواملی همچون نیروی انسانی، فضای فیزیکی و تجهیزات پزشکی ضروری و تسهیلات مناسب می‌توانند معرف آمادگی و کارایی بخش اورژانس و ملاک مقایسه بیمارستان‌ها قرار گیرد. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت نیروی انسانی، فضای فیزیکی و تجهیزات پزشکی و گردش کار بخش اورژانس در بیمارستان‌های ملکی سازمان تامین اجتماعی در سال 1395 می‌باشد. روش کار: این مطالعه به صورت مقطعی انجام گرفته است. در بخش توصیفی به بررسی مشخصات دموگرافیک سرپرستان بخش اورژانس و در بخش تحلیلی به بررسی رابطه بین متغیرهای مستقل با متغیر وابسته پرداخته است. این پژوهش بر روی مسئولین فنی اورژانس، سرپرستاران، مترون و پزشکان شاغل در بخش اورژانس انجام شده است. جامعه آماری شامل بخش اورژانس 70 بیمارستان ملکی سازمان تامین اجتماعی می‌باشد. داده‌ها از طریق پرسشنامه جمع‌آوری و با استفاده از آزمون کای اسکوئر و نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شده است. یافته‌ها: در این پژوهش از مجموع 549 نفر، مردان 8/57 درصد (310 نفر) و زنان 2/42 درصد را تشکیل دادند. میانگین (انحراف معیار) سنی پاسخ‌دهندگان حدود (2/6) 40 سال و میانگین (انحراف معیار) سنی مردان (2/6) 7/40 سال و زنان (9/5) 9/38 سال بود. در این مطالعه بیمارستان‌های منتخب با کسب میانگین امتیاز 33/83 در وضعیت مطلوب قرار داشتند. شاخص‌های تجهیزات پزشکی، فرآیند گردش کار و شاخص‌های کیفی به ترتیب با کسب میانگین امتیاز‌های 7/85، 5/85 و 5/90 درصد در حد مطلوب و شاخص‌های نیروی انسانی و فضای فیزیکی به ترتیب با کسب میانگین امتیاز‌های 75 و 8/77 درصد در حد نسبتاً مطلوب قرار داشتند. همچنین بین نیروی انسانی بخش اورژانس و شاخص‌های کیفی نیز رابطه معنادار و مستقیم وجود داشت (05/0p<)، بدین معنا که با بهبود شاخص نیروی انسانی در بخش‌های اورژانس، عملکرد این بخش‌ها نیز بهبود می‌یابد. نتیجه‌گیری: اکثر بیمارستان‌های مورد مطالعه از نظر شاخص‌ها، در وضعیت مطلوب قرار داشتند، اما در خصوص برخی شاخص‌ها از جمله نیروی انسانی و فضای فیزیکی مناسب در برخی بیمارستان‌ها مغایرت‌هایی به صورت نسبی در مقایسه با استانداردهای موجود مشاهده گردید که نیاز به توجه ویژه و مستمر در این زمینه دارد. لذا با توجه به ماهیت بیمارستان‌ها و آمادگی بخش اورژانس برای مقابله با حوادث، توجه به استانداردها و رعایت اصول ایمنی آن‌ها امری ضروری و اجتناب ناپذیر است.