مقایسه ی تأثیر گروه درمانی مبتنی بر نظام های خانواده ی بوئن و زوج درمانی کوتاه مدت روابط ابژه بر افزایش سازگاری زناشویی زنان

Abstract

زمینه و هدف: سازگاری زناشویی اثرات چشمگیر و پایداری بر سلامت جسمی و بهزیستی روانشناختی افراد متأهل می‌گذارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌ اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر نظریه‌ نظام‌های خانواده و زوج درمانی کوتاه مدت روابط ابژه بر سازگاری زناشویی زنان انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش شبه ‌آزمایشی و با بهره‌ گیری از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه‌ آماری پژوهش شامل تمامی زنان دارای تعارض مراجعه ‌کننده به مراکز خدمات مشاوره و روانشناسی شهر تهران در سال 1397 بودند. از بین داوطلبان، 36 نفر با روش نمونه‌‌گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری مورد استفاده در این پژوهش مقیاس سازگاری دوتایی تجدید نظر شده‌ باسبی و همکاران (RDAS) بود که هر سه گروه به این مقیاس در مرحله‌ پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه پاسخ دادند. برای گروه آزمایش اول مداخله گروه ‌درمانی مبتنی بر نظریه‌ نظام‌های خانواده و برای گروه دوم مداخله‌ گروه ‌درمانی مبتنی بر زوج‌ درمانی کوتاه‌ مدت روابط ابژه در 16 جلسه‌ 120 دقیقه‌ای اجرا شد، درحالی ‌که برای گروه کنترل مداخله‌ای ارائه نگردید. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS 25 و روش‌های آمار توصیفی و تحلیل واریانس چند متغیره یک راهه استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس نشان داد گروه ‌درمانی مبتنی بر نظریه‌ نظام‌های خانواده و زوج ‌درمانی کوتاه‌ مدت روابط ابژه به ‌طور معناداری باعث افزایش سازگاری زناشویی زنان شده و نتایج در دوره‌ پیگیری از ثبات لازم برخوردار بوده ‌است (05/0>p)، ولی بین دو گروه آزمایشی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0<p). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان از گروه‌ درمانی مبتنی بر نظریه‌ نظام‌های خانواده و زوج‌ درمانی کوتاه ‌مدت روابط ابژه در جهت افزایش سازگاری زناشویی زنان و حل تعارضات زوج‌ها استفاده کرد.