نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorسبزواری, حامدfa_IR
dc.contributor.authorپروین پور, شهابfa_IR
dc.contributor.authorارشم, سعیدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:23:38Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:23:38Z
dc.date.available1399-08-23T09:23:38Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:23:38Z
dc.date.issued2020-01-01en_US
dc.date.issued1398-10-11fa_IR
dc.identifier.citationسبزواری, حامد, پروین پور, شهاب, ارشم, سعید. (1398). تأثیر تمرینات ورزشی ریتمیک همراه با موسیقی بر کاهش اضطراب، افسردگی و اختلال بیش‌فعالی/نقص توجه کودکان دبستانی. مجله علوم پزشکی رازی, 26(11), 43-52.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-5808-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/596418
dc.description.abstractزمینه و هدف: کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/نقص توجه، اضطراب و افسردگی بالاتری نسبت به همسالان طبیعی خود دارند. هدف پژوهش حاضر تأثیر تمرینات ورزشی ریتمیک همراه با موسیقی بر اضطراب، افسردگی و اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه کودکان دبستانی مبتلابه اختلال بیش فعالی/نقص توجه بود. روش بررسی: در پژوهش حاضر تعداد 40 نفر از دانش آموزان پسر (50/0=SD، 6/8=M) با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه بالینی به عنوان بیش فعال شناسایی شدند. به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (20 نفر) و تجربی (20نفر) تقسیم شدند. برای اندازه گیری اختلال بیش فعالی/نقص توجه از پرسشنامه کانرز فرم والدین، همچنین برای ارزیابی اضطراب و افسردگی به ترتیب از پرسشنامه چند بعدی اضطراب کودکان مارچ و پرسشنامه افسردگی کودکان کواکس استفاده شد. گروه تجربی در طی یک دوره هشت هفته‌ای (هفته‌ای 5 جلسه) در تمرینات ورزشی همراه با موسیقی شرکت کردند. گروه کنترل تنها فعالیت‌های معمول مدرسه (یک جلسه تربیت‌بدنی در هفته) را انجام می‌دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج آزمون لوین نشان داد که شرط همگنی واریانس برای متغیرهای اضطراب، افسردگی و اختلال بیش فعالی/نقص توجه برقرار است. همچنین نتایج نشان داد تمرینات ورزشی ریتمیک همراه با موسیقی تأثیر معناداری بر اضطراب (000/0=P، 25/39=F) و افسردگی (000/0 =P، 90/39=F) و اختلال بیش‌فعالی/نقص توجه (000/0=P، 80/156=F) دارد. بیشترین ضریب ایجاد شده برای متغیر اختلال بیش فعالی/نقص توجه با اندازه اثر 80/0 بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پیشنهاد می‌شود از ترکیب ورزش و موسیقی به عنوان یک مداخله موثر، برای کاهش اضطراب، افسردگی و همچنین اختلال بیش فعالی/نقص توجه کودکان دبستانی مبتلابه اختلال بیش فعالی/نقص توجه استفاده شود.fa_IR
dc.format.extent732
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتمرینات ریتمیکfa_IR
dc.subjectموسیقیfa_IR
dc.subjectاضطرابfa_IR
dc.subjectافسردگیfa_IR
dc.subjectاختلال بیش فعالی/نقص توجهfa_IR
dc.subjectاعصاب کودکانfa_IR
dc.titleتأثیر تمرینات ورزشی ریتمیک همراه با موسیقی بر کاهش اضطراب، افسردگی و اختلال بیش‌فعالی/نقص توجه کودکان دبستانیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه خوارزمی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentخوارزمیfa_IR
dc.contributor.departmentخوارزمیfa_IR
dc.citation.volume26
dc.citation.issue11
dc.citation.spage43
dc.citation.epage52


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد