تعیین عوامل مؤثر بر بقا در اطفال مبتلا به نوروبلاستوما

Abstract

نوروبلاستوما توموری با منشأ سلولهای عصبی می‌باشد که بطور معمول در غده آدرنال و گانگلیونهای رشته سمپاتیک دیده می‌شود. این تومور شایعترین تومور بدخیم دوران شیر خوارگی و چهارمین تومور در دوره کودکی است. در این مطالعه ما بر آن شدیم تا عوامل مؤثر بر بقا اطفال مبتلا به نوروبلاستوما را بررسی نمائیم. این مطالعه مقطعی- تحلیلی روی 119 کودک مبتلا به نوروبلاستوما که طی سالهای 1356 الی 1380 در بخش سرطان شناسی بیمارستان علی اصغر(ع) بستری شده بودند انجام گردید. علاوه بر وضعیت فعلی بیمار از نظر بقا، مشخصات دموگرافیک، علائم و نشانه‌ها، آزمایشهای زمان تشخیص، مرحله بیماری و نوع درمان ثبت گردید و در نهایت آنالیز بقا توسط روشهای جدول عمر و حد حاصل ضرب کاپلان مایر صورت گرفت و برای تعیین عوامل مؤثر از Cox regression استفاده شد. میانه میزان بقا در افراد مورد پژوهش 33/33 ماه بود (25/44 – 42/22). میانگین بقا در بیماران دختر بطور معنی‌داری بیش از پسران بود(04/0 = ‍ P و 59/0 = ( B ) Exp ). همچنین میزان بقا دراطفالی که سن بروز بیماری آنها کمتر از1 سال بود، بطور معنی‌داری بیش از بیماران با سن بروز بیش از 1 سال بوده است (008/0 = P و 31/0 = ( B ) Exp ). عدم وجود متاستاز، میزان بقای مبتلایان را بطور معنی‌داری افزایش می‌داد (03/0 = P و 44/0 = ( B ) Exp ). از مهمترین عوامل پیشگویی کننده پیش آگهی خوب می‌توان به جنس مؤنث، سن کمتر از 1سال، عدم متاستاز و عدم درگیری مغز استخوان اشاره کرد. لازم به ذکر است که مرکز سرطان شناسی علی اصغر (ع) از مراکز ارجاعی سرطان شناسی اطفال است، لذا اغلب بیماران در مراحل بالای بیماری به این مرکز ارجاع داده می‌شوند و در نتیجه میزان بقای محاسبه شده در این مطالعه، از میزان بقای بیماران مبتلا به نوروبلاستوما در کل ایران کمتر می‌باشد. [EXP(B): Relative Risk]