نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشهبازی, شهربانوfa_IR
dc.contributor.authorفلاحت, مازیارfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:23:05Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:23:06Z
dc.date.available1399-08-23T09:23:05Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:23:06Z
dc.date.issued2005-09-01en_US
dc.date.issued1384-06-10fa_IR
dc.identifier.citationشهبازی, شهربانو, فلاحت, مازیار. (1384). میزان نیاز به اینوتروپ در بیماران دریافت کننده پیوند عروق کرونر با دو روش بیهوشی متفاوت. مجله علوم پزشکی رازی, 12(46), 343-348.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-466-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/596375
dc.description.abstract    ویژگی فارماکوکی نتیکی منحصر به فرد داروی پروپوفول که باعث بیداری سریع از بیهوشی می‌گردد، باعث شد که این دارو جای خود را در اعمال جراحی عروق کرونر قلب باز کند. اما دغدغه‌های ناشی از اثرات بالقوه اینوتروپ منفی این دارو، استفاده از آن را در این بیماران محدود کرده است. در این تحقیق تأثیرات این دارو بر وضعیت همودینامیک در مقایسه با مورفین در بیماران جراحی قلب باز(پیوند عروق کرونر) مورد مطالعه قرار گرفته است. این مطالعه بر روی 60 بیمار با کلاس آ.اس.آ( ASA = American Society of Anesthesiology ) II و III و کسر بازده خروجی بیش از 35% و بدون سابقه سکته قلبی اخیر انجام گرفته است. نحوه انتخاب بیماران جهت دریافت داروی بیهوشی کاملاً تصادفی بود. در یک گروه، جهت نگه‌داری بیهوشی حین پمپ قلبی ـ ریوی پروپوفول به میزان μ g/kg/min 50 و فنتانیل μ g/kg/min 1/0 به صورت انفوزیون و در گروه دیگر مورفین به میزان mg/kg 4/0-3/0 به اضافه میدازولام mg/kg 15/0-1/0 به صورت بولوس تجویز شده است. روش القای بیهوشی عمومی در هر دو گروه به صورت یکسان با میدازولام mg/kg 15/0-1/0 و مورفین mg/kg 4/0-3/0 و سدیم تیوپنتال mg/kg 4-3 و پانکرونیوم mg/kg 15/0 صورت گرفته و جهت نگهداری بیهوشی از هالوتان به میزان 5/0% و N20+02 به نسبت مساوی استفاده شد. لازم به ذکر است که به علت اثرات تضعیف کنندگی منفی هالوتان بر روی قلب 15 دقیقه قبل از شروع پمپ این دارو قطع می‌شد و حین جداسازی از پمپ و پس از آن نیاز به اینوتروپ براساس فشار خون متوسط شریانی و فشار ورید مرکزی( C..V.P ) مورد ارزیابی قرار می‌گرفت، به طوری که هنگامی که فشار ورید مرکزی بیش‌تر از 14 میلی‌متر جیوه و فشار متوسط شریانی کم‌تر از 80 میلی‌متر جیوه بود اپی‌نفرین به صورت انفوزیون با دوز μ g/kg/min 02/0 شروع می‌شد و تا حداکثر μ g/kg/min 5/0 افزایش می‌یافت. از کل بیماران مورد مطالعه، 37 بیمار نیاز به اینوتروپ پیدا کردند که از این تعداد 24 بیمار جهت بیهوشی حین پمپ مورفین دریافت کرده بودند، در حالی که تنها 13 بیمار، داروی بیهوشی پروپوفول دریافت کرده بودند(05/0 Pvalue< ). این مطالعه نشان داد بیمارانی که مورفین دریافت کرده بودند، جهت جداسازی از پمپ نیاز به اینوتروپ اپی‌نفرین بیش‌تری نسبت به گروه پروپوفول داشتند. بنابراین گروه پروپوفول در مقایسه با گروه مورفین ثبات همودینامیکی بیش‌تر و نیاز به اینوتروپ اپی‌نفرین کم‌تری داشتند.fa_IR
dc.format.extent175
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectبای‌پاس قلبی ریویfa_IR
dc.subjectاینوتروپfa_IR
dc.subjectبیهوشیfa_IR
dc.subjectجراحی پیوند عروق کرونرfa_IR
dc.subjectبیهوشیfa_IR
dc.titleمیزان نیاز به اینوتروپ در بیماران دریافت کننده پیوند عروق کرونر با دو روش بیهوشی متفاوتfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume12
dc.citation.issue46
dc.citation.spage343
dc.citation.epage348


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد