سنجش سطح ادراری اینترلوکین 8 به عنوان یک روش غیر تهاجمی جهت غربالگری ریفلاکس وزیکویورترال در بیماران بعد از بهبود پیلونفریت حاد

Abstract

زمینه و هدف : برگشت ادرار از مثانه به حالب ( VUR) Vesicoureteral Reflex )) از یافته های شایع در کودکان مبتلا به پیلونفریت است که می­تواند باعث آسیب کلیوی شود. تشخیص ریفلاکس نیازمند تصویربرداری به روش تهاجمی می­باشد. استفاده از روش های غیر تهاجمی برای تشخیص VUR مانند سنجش سطح اینترلوکین 8 ادراری می­تواند روش جایگزین مناسبی باشد. روش کار: در این مطالعه مقطعی، 80 کودک با سابقه­ی پیلونفریت که حداقل 1 ماه از درمان آن­ها گذشته بود، مورد بررسی قرارگرفتند و بر اساس (VCUG) Voiding Cystourethrogram به دو گروه الف)40 بیمار مبتلا به ریفلاکس ادراری به عنوان مورد و گروه ب)40 کودک بدون ریفلاکس ادراری با کشت ادراری منفی به عنوان گروه کنترل تقسیم شدند. سطح ادراری IL8 و کراتینین در این دو گروه سنجیده و از آزمون T و نرم افزار spss جهت تحلیل آماری استفاده شد. یافته­ها: از 80 کودک مورد مطالعه 12 نفر پسر (15%) و 68 نفر دختر (85%) بودند. میانگین سنی کل بیماران 5/32 ماه بود. از 40 بیمار مبتلا به VUR ، 22 نفر (55%) ریفلاکس یک طرفه داشتند. نسبت IL8 به کراتینین ادراری در گروه مبتلا به ریفلاکس 60/7 ± 9/4 پیکوگرم به ازای هر میکرومول و در گروه غیر مبتلا به ریفلاکس 46/9 ± 2/5 پیکوگرم به ازای هر میکرومول با (894/0 p= ) گزارش شد که نشان دهنده­ی عدم ارتباط معنی دار بین دو گروه بود. تفاوتی در سطح ادراری اینترلوکین 8 در درجات مختلف ریفلاکس و موارد یکطرفه با دو طرفه VUR مشاهده نشد . نتیجه­گیری: اینترلوکین8 ادراری شاخص مناسبی جهت غربالگری و تشخیص و پیگیری بیماران مبتلا به ریفلاکس ادراری نیست. همچنین در تعیین شدت VUR نیز کمک کننده نیست.