اثربخشی درمان پذیرش و تعهد(ACT) بر اختلال اضطراب جدایی کودکان مبتلا به دیابت نوع یک

Abstract

زمینه و هدف: درمان پذیرش و تعهد، یکی از درمان‌های رفتاری موج سوم در زمینه درمان اختلالات اضطرابی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اختلال اضطراب جدایی کودکان مبتلا به دیابت نوع یک است. روش کار: این مطالعه به شیوه نیمه‌تجربی و با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل اجرا شد. جامعه پژوهش حاضر کلیه دختران 12-8 ساله مبتلا به دیابت نوع یک، مراجعه‌کننده به مراکز درمان دیابت نجف آباد در سال 1393 بودند. از بین این مراکز درمانی دو مرکز به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه اختلالات مرتبط با اضطراب کودکان Screen for Child Anxiety Related Emotional) Disorders-SCARED) بود. کودکان مقیاس سنجش اضطراب را تکمیل کردند و از میان آنان 24 نفرکه مبتلا به اختلال اضطراب جدایی بودند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای آزمودنی‌های گروه آزمایش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی 8 جلسه، 120 دقیقه‌ای ارائه شد و به آزمودنی‌های گروه کنترل درمانی ارائه نشد و 6 ماه بعد پیگیری انجام شد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که در گروه آزمایش میانگین نمره اضطراب جدایی کودکان در مرحله پس آزمون و پیگیری در مقایسه با پیش آزمون کاهش قابل توجهی داشته است. با کنترل نمرات پیش‌آزمون، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، به طور معناداری باعث کاهش نمره اختلال اضطراب جدایی در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک در پس آزمون شد (0001/0≥p، 78/92= F) و نیز باعث کاهش اضطراب کودکان در پایان دوره پیگیری 6 ماهه شد (0001/0≥p،77/43= F). نتیجه‌گیری: مجموع نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای کاهش اختلال اضطراب جدایی کودکان مبتلا به دیابت نوع یک می‌توان استفاده نمود.