تامین خدمات پزشکی از راه دور با سامانه سلامت الکترونیک

Abstract

فن‌آوری‌های نوین برای سامانه‌های مراقبت‌های بهداشتی (Health care systems) این امکان را فراهم کرده است که بتوانند بخشی از خدمت‌رسانی سلامت (Health service) را از راه رسانه‌های الکترونیک مانند تلفن همراه (Cell phone)، پیامک، دورنگار (Fax)، رایانامه (Email)، تله ویدئو (Televideo) و دیگر وسایل مشابه، ارائه نمایند. این روش‌ها با واژه سلامت الکترونیک (E-health) شناخته شده است. دورپزشکی (Telemedicine) یکی از روش‌های سلامت الکترونیک بشمار می‌آید و به معنی خدمت‌رسانی پزشکی از راه تعامل صوتی- تصویری زنده، هم‌زمان، پویا و زنده تله ویدئویی بین پزشک و بیمار است (1-3). این شیوه توانسته به‌عنوان یکی از بازوهای سلامت الکترونیک، در حوزه‌های مختلف بالینی مانند ارزیابی، تشخیص، درمان، مشاوره، موارد قانونی، آموزش، نظارت، پژوهش و دیگر موارد مشابه مفید واقع شود (5، 4، 1). دورپزشکی این ظرفیت را دارد که موانع حاصل از بعد مکانی و ناهمگونی در برخورداری از امکانات را جبران نماید و در راستای کاهش هزینه‌ها (6) و هم‌چنین برقراری عدالت در مراقبت‌های سلامت (Equity in health care) مفید واقع شود (6، 1). هم‌اکنون برخی کشورها دورپزشکی را به‌عنوان یکی از شیوه‌های ارائه خدمات سلامت در سامانه رسمی و قانونی مراقبت‌های بهداشتی و پزشکی خود پذیرفته و جایگاه شناخته شده‌ای را به آن اختصاص داده‌اند (9-7).