تاثیر تمرینات هوازی با شدت متوسط بر شاخص های سندرم متابولیک و گرلین آسیل دار در زنان میانسال

Abstract

زمینه و هدف: نتایج مطالعات بیانگر این است که انجام فعالیت‌های ورزشی ممکن است با کاهش شاخص‌های سندرم متابولیک همراه باشد. لذا تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات هوازی با شدت متوسط بر شاخص‌های سندرم متابولیک و گرلین آسیل دار در زنان میانسال صورت پذیرفت. روش کار: در پژوهش حاضر که یک مطالعه نیمه تجربی بود، 24 زن میانسال مبتلا به سندرم متابولیک که به طور داوطلبانه شرکت کردند و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات هوازی (12= n) و کنترل (12= n) قرار گرفتند. گروه تمرین در یک برنامه تمرینات هوازی شامل پیاده روی و دویدن با شدت 70 –60 درصد ضربان قلب ذخیره، سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته شرکت کردند. وضعیت اشتها آزمودنی‌ها، همچنین نمونه‌های خون وریدی در دو مرحله قبل و پس از پایان تمرینات جمع آوری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی وابسته و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان دادکه تمرین هوازی سبب کاهش معنی دار امتیاز z کل سندرم متابولیک، دور کمر، تری گلیسیرید، فشار خون سرخرگی، احساس سیری، کل کالری دریافتی و افزایش معنی دار غلظت گرلین آسیل دار پلاسما، لیپوپروتئین پر چگال، میزان پروتئین دریافتی و احساس گرسنگی در گروه تمرین شد (05/0‌>p). در حالی که هیچ تغییر معنی‌داری در هیچ کدام از شاخص‌ها درگروه کنترل مشاهده نشد (05/0‌<p). نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط می‌تواند باعث کاهش عوامل خطرزای سندروم متابولیک و افزایش احساس سیری در زنان میانسال ‌شود. با این وجود مطالعات بیشتر جهت درک سازوکارهای دقیق آن ضرورت دارد.