اثربخشی بهزیستی درمانی بر شاخص بهزیستی روانی، خوشبینی و امید در مردان ایرانی وابسته به مت آمفتامین در فاز پرهیز از مصرف، یک کارآزمایی بالینی تصادفی

Abstract

زمینه و هدف: بهزیستی درمانی یکی از درمان های نوین در عرصه روانشناسی مثبت­گرا می باشد که از درمان شناختی رفتاری نشات گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بهزیستی درمانی بر شاخص بهزیستی روانی، خوشبینی و امید در مردان ایرانی وابسته به مت آمفتامین در فاز پرهیز از مصرف انجام شد. روش کار: در یک مطالعه تجربی تک سایت در قالب کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه کنترل و پیش آزمون و پس آزمون پنجاه(50=N) مرد (سنین 38-18 با میانگین سنی: 26.6) در فاز پرهیز از مصرف مت آمفتامین از بین مددجویان بستری در کمپ اقامتی شهرکرج با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از نرم افزار اکسل آفیس به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی(25=n) و کنترل (25=n) تخصیص داده شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه هفتگی (هر جلسه 50 دقیقه) تحت درمان گروهی بهزیستی رایف قرار گرفت و گروه کنترل صرفا درمان های روتین مرکز را دریافت نمود. سپس، دو گروه در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون توسط پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی ریف (میزان پاسخ دهی=96%) ، خوشبینی شی یر و کارور(میزان پاسخ دهی=94%) و امید اشنایدر(میزان پاسخ دهی=91%) مورد ارزیابی قرار گرفتند. از شرکت کنندگان دو بار در هفته تست ادرار با آستانه مفروض سی صد نانوگرم در میلی لیتر به منظور احراز اطمینان از پایبندی به پرهیز از مصرف به عمل آمد. داده ها توسط آزمون های پارامتریک تی و تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که بهزیستی درمانی تاثیر معناداری بر بهبود شاخص های بهزیستی روانی با فاصله اطمینان 24.3 (31.85-16.75)، خوشبینی با فاصله اطمینان 19.71 (24.74-14.68) و امید با فاصله اطمینان 17.02 (22.48-11.56) ایفا نموده است(0.01 > all p’s). نتیجه­گیری: یافته های این پژوهش ضمن تائید پیشینه پژوهشی مبنی بر کارامدی درمان­های مثبت­گرا به عنوان مولفه­ای اثربخش در فرایند بهبود و پرهیز از مصرف مواد، می تواند در ارزیابی، طرح ریزی مداخلات درمانی و مسیر پژوهش های آتی در مصرف کنندگان مت آمفتامین سودمند باشد.