اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح انسولین و گلوکز پلاسمایی و MCP-1 در بافت چربی زیرپوستی و احشایی موش های صحرایی نر

Abstract

زمینه و هدف: در سال­های اخیر، شیوع چاقی همه­گیر شده است و فعالیت ورزشی یکی از قوی­ترین محرک برای کاهش چاقی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات 5 هفته تمرینات تناوبی شدید (High Intensity Interval Training-HIIT) بر سطوح MCP-1(Monocyte Chemo-attractant Protein-1) در بافت چربی زیرپوستی و احشایی در موش‌های نر ویستار است.

روش کار: مطالعه حاضر از نوع تجربی بوده که 20 سر موش 8 هفته­ای به طور تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی شدید (HIIT) و گروه کنترل تقسیم شدند. کل برنامه تمرینی به مدت پنج هفته و با پنج جلسه در هفته انجام شد. آزمودنی­ها در هفته اول با سرعت 37 متر بر دقیقه در 6 وهله دو دقیقه ای فعالیت کردند. در بین هر وهله به مدت یک دقیقه استراحت داده شد. هفته دوم تعداد وهله ها به 7 مرحله رسید و سرعت به 40 متر بر دقیقه افزایش یافت. در هفته سوم پروتکل تمرینی با سرعتی برابر با 43 متر بر دقیقه و در 9 مرحله انجام شد و در هفته چهارم سرعت به 49 متر بر دقیقه با 10 وهله افزایش یافت و در پنجمین هفته تعداد وهله‌ها 12 مرحله با سرعتی برابر با 52 متر بر دقیقه اجرا شد.72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونه برداری بافت چربی احشایی و زیرپوستی و خونگیری انجام شد. تا متغیرهای مورد نظر اندازه گیری شود. برای تحلیل داده­ها نیز از آزمون مقایسه میانگین های دو گروه مستقل با سطح معنی­داری 05/0 استفاده شد.

یافته­ها: کاهش معنی داری در سطوح MCP-1 چربی احشایی و زیر پوستی و انسولین پلاسما مشاهده شد (001/0p≤) اما این تغییرات در گلوکز گلوکز پلاسما معنی دار نبود (05/0p≥).

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تمرینات HIIT می­تواند باعث کاهش سطوح MCP-1 در بافت چربی احشایی و زیر پوستی شود، بنابراین این تمرینات می­تواند باعث کاهش بافت چربی و بیماری­های ناشی از چاقی شود.