تأثیر خستگی موضعی بر پارامترهای منتخب کینماتیک راه‌رفتن مردان دارای زانوی پرانتزی

Abstract

زمینه و هدف: خستگی یکی از محدودیت­های افراد دارای ناهنجاری زانوی پرانتزی است که می­تواند باعث کاهش کارایی این افراد گردد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر خستگی موضعی بر پارامترهای منتخب کینماتیک راه­رفتن مردان فعال دارای زانوی پرانتزی و نرمال بوده است. روش کار: روش تحقیق مداخله­ای و طرح تحقیق نیمه تجربی می باشد. تعداد 30 مرد فعال دانشجو با دامنه سنی 25-20 سال به صورت برابر در دو گروه زانوی پرانتزی و نرمال با توجه به معیارهای شرکت در پژوهش قرار گرفتند. پارامترهای کینماتیکی در حین راه­رفتن به وسیله­ی دوربین ثبت شد. همچنین خستگی موضعی چهارسر رانی به وسیله­ی دستگاه دینامومتر ایزوکنتیک ثبت شد. یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس دو طرفه نشان داد مقایسه مقادیر عملکرد پارامترهای کینماتیکی راه­رفتن تحقیق در متغیرهای طول گام، سرعت و زاویه اکستنشن زانو در لحظه تماس پاشنه با سطح زمین در گروه پرانتزی نسبت به گروه نرمال تفاوت معناداری دارد. به نظر می­رسد تاثیر خستگی موضعی بر برخی از پارامترهای کینماتیکی مردان فعال دارای زانوی پرانتزی بیشتر از گروه نرمال است. نتیجه‌گیری: بنابراین، اصل ماهیت تمرینات ورزشی باید به عنوان یک ویژگی از تمرین و استرس­های وارد به زانوی پرانتزی در برنامه­های تمرینی مدنظر قرار گیرد.