بررسی ارتباط شدت علایم بالینی و آزمایشگاهی با پیش‌آگهی کودکان مبتلا به گلومرولونفریت حاد متعاقب عفونت استرپتوکوکی بستری در بیمارستان حضرت علی اصغر(ع)

Abstract

زمینه و هدف: پیش‌آگهی فرم اپیدمیک گلومرولونفریت حاد متعاقب عفونت استرپتوکوکی(APSGN=Acute post streptococcal glomerulonephritis) در کودکان، خوب می‌باشد ولی در فرم‌های اسپورادیک، درجاتی از آسیب کلیوی گزارش شده است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط شدت تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی با پیش‌آگهی کودکان بیمار می‌باشد. روش بررسی: پرونده تمامی بیمارانی که با تشخیص APSGN در بین سالهای 82-1368 بستری شده بودند، مرور شد. این مطالعه، توصیفی گذشته‌نگر بود. معیارهای انتخاب بیماران شامل هماچوری، شواهد عفونت اخیر استرپتوکوکی، کاهش گذرای C3 و پیگیری حداقل به مدت 6 ماه بود. شدت تظاهرات بالینی در شروع و شدت آسیب کلیه در آخرین بار مراجعه، امتیازبندی شد. از T-student test، برای مقایسه میانگین و از Wilcoxon rank test، جهت مقایسه امتیازها و ارتباط بین تظاهرات اولیه و پیش‌آگهی بیماران استفاده شد و از Spearman، جهت تعیین ارتباط بین متغیرها استفاده شد. 05/0P<، معنی‌دار تلقی شد. یافته‌ها: 66 کودک(51 پسر، 15 دختر) با میانگین(انحراف معیار) سنی 94/8 سال(4/2±) در مطالعه قرار گرفتند. در گروه سنی زیر 10 سال، فراوانی فشار خون بالا در حد متوسط و شدید(03/0=P)، هیپرکالمی(01/0=P)، ازوتمی(034/0=P) و پروتئینوری(01/0=P)، بیش‌تر از کودکان با سن بالاتر بود، هر چند که امتیاز بالینی، آزمایشگاهی و امتیاز کل دو گروه تفاوت معنی‌دار نداشت. مدت پیگیری بیماران به طور متوسط، 72/1 سال بود. 63%، بهبودی کامل داشتند، در 34/6% بیماران، نارسایی کلیه، در 57/7%، پروتئینوری، ادرار غیر طبیعی در 78/28% و فشار خون بالا در 54/4% بیماران یافت شد. ارتباط آماری معنی‌داری بین امتیاز آزمایشگاهی و نهایی بیماران در هنگام بستری با امتیاز نهایی هنگام آخرین بار مراجعه یافت شد(0001/=P). نتیجه‌گیری: اگر چه APSGN سیر بالینی خوبی دارد ولی باقی ماندن درجاتی از آسیب کلیوی به دور از انتظار نیست و پیگیری طولانی مدت بیماران، خصوصاً آنهایی که تظاهرات بالینی شدیدتری در شروع داشته‌اند، اهمیت دارد.