نقش روان‌شناس در مراقبت تسکینی

Abstract

زمینه و هدف: طی دهه­های اخیر، مفهوم مراقبت تسکینی به عنوان رویکردی چند رشته­ای مورد توجه قرار گرفته که با توجه به ماهیت و نوع بیماران هدف آن و نیاز­های روان­شناختی آن­ها مشخص شده است. بررسی و توجه به این نیازها و تلاش برای رفع آن­ها از وظایف روان­شناس بوده که با چالش­های بسیاری مانند ابهام نقش­ها و وظایف و نیازهای آموزشی و پژوهشی روبه­رو است. در نتیجه، هدف مقاله­ی حاضر، بررسی مهارت­های تخصصی روان­شناسی در ارزیابی، مداخله و پژوهش و ابعاد نظری و عملی این رشته در فضای مراقبت تسکینی است. روش کار‌: این مطالعه به روش مروری و با استفاده از کلید واژه­های Palliative ،Psychologist ،Advanced cancer ، End of life،hospice ،Terminally ill ،Chronic illness ، Bereavement ،Grief صورت گرفت. با جست­و­جو در بانک­های اطلاعاتی PubMed، Elsvier، Scopus، Science Direct، و ProQuest مقالات مرتبط در بازه­ی زمانی 1997-2017 مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: روان­شناسان تیم مراقبت تسکینی در مراحل مختلف بیماری ایفای نقش می­کنند. در این راستا، ارتباط و ارزیابی به عنوان گام­های نخست خدمات آن­ها و مشاوره و روان­درمانی اختصاصی برای هر نوع اختلال و مشکل روان­شناختی بیماران توسط روان­شناس ارائه می­شود. این روا­ن­شناسان خدمات خود را به خانواده بیماران در زمان بستری تا مراحل از دست دادن و سوگ ادامه خواهند داد. حمایت و مراقبت از اعضای تیم مراقبت تسکینی و مشارکت در طرح­های تحقیقاتی نیز از دیگر وظایف آن­ها است. نتیجه‌گیری: با توجه به عملکرد چندگانه روان­شناسان در تیم مراقبت تسکینی و نیز ارائه خدمات گسترده از بیماران تا خانواده آن­ها و نیز اعضای تیم مراقبت تسکینی، کسب مهارت­های تخصصی و آموزش­های مداوم برای آن­ها لازم و ضروری است