ارتباط نسبت سلول‌های پلی مورفونوکلئر (PMN) واژن به سلول‌های اپیتلیال برای پیش‌بینی زایمان‌های زودرس

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به این‌که تشخیص علل زمینه‌ساز زایمان زودرس می‌تواند از عوارضی که نوزادان را تهدید می‌کند پیشگیری کند، در این مطالعه سعی کردیم یکی از عواملی که در بعضی مطالعات زمینه‌ساز زایمان زودرس بوده‌اند را مورد بررسی قرار دهیم. در این تحقیق به بررسی ارتباط نسبت سلول‌های پلی مورفونوکلئر (PMN) به سلول‌های اپیتلیال واژن برای پیش‌بینی زایمان‌های زودرس پرداخته شده است. روش کار: در این مطالعه Case-contorl، 110 بیمار مبتلا به زایمان زودرس خود به خودی با سن حاملگی کمتر از 37 هفته (Case) با 110 مورد بیمار با زایمان ترم (گروه کنترل) تحت بررسی و مقایسه قرار گرفتند. لام‌های نمونه واژینال بیماران در اولین مراجعه (هفته 23-24 حاملگی) تهیه گردید. تعداد PMN و همچنین نسبت PMN/Epi که یک استاندارد واقعی از تفاوت ناشی از تراکم سلولی روی اسلاید است محاسبه شد. سن متوسط جنینی در هنگام زایمان برای ‌caseها 5/3±5/34 هفته و برای گروه کنترل 2/1±4/39 بود. یافته‌ها: تعداد متوسط‌PMN ها در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی‌داری داشت (01/۰p=). نسبت PMN/Epi نیز در گروه آزمون نسبت به کنترل دارای اختلاف معنا‌داری بود (01/۰p=). نتیجه‌گیری: استفاده از سلول‌های PMN واژینال در تری مستر دوم بر مبنای رنگ‌آمیزی پاپ، برای پیش‌بینی زایمان زودرس مفید می‌باشد. همچنین PMN/Epi که یک استاندارد واقعی از تفاوت ناشی از تراکم سلولی روی اسلاید فراهم می‌آورد نیز رابطه قوی با خطر زایمان زودرس در سنین کمتر از 37 هفتگی جنین داشت.