تاثیر مکمل یاری با هسپریدین بر شاخص‌های قند و چربی، غلظت انسولین و مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور

Abstract

زمینه و هدف: دیابت یکی از رایج‌ترین بیماری‌های مزمن است و به‌عنوان یک مشکل عمده سلامت عمومی در جهان مطرح می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر هسپریدین بر شاخص‌های قند و چربی، غلظت انسولین و مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شده است.

روش کار: تعداد 45 بیمار مبتلابه دیابت نوع 2 در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسو کور شرکت کردند. گروه مداخله (23 نفر) 500 میلی‌گرم مکمل هسپریدین و گروه کنترل (22 نفر) 500 میلی‌گرم دارونما روزانه به مدت 8 هفته مصرف نمودند. نمونه خون و پرسش‌نامه یاد آمد خوراک در ابتدا و انتهای مطالعه گرفته شد و سطوح قند خون ناشتا، انسولین، هموگلوبین A1c، تری گلیسرید، کلسترول تام، HDL-C، LDL-C و مقاومت به انسولین اندازه‌گیری و مقایسه شد. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها در نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌های Independent t test و Paired t test صورت گرفت.

یافته‌ها: مکمل یاری با هسپریدین در گروه مداخله باعث ایجاد کاهش معنی‌داری در غلظت قند خون ناشتا (04/0p=) و هموگلوبین A1c (02/0p=) در مقایسه با گروه کنترل گردید. همچنین در گروه دریافت‌کننده هسپریدین افزایش معنی‌داری در سطوح انسولین سرم (01/0p=) و کاهش قابل‌توجهی در غلظت کلسترول تام (04/0p=) بعد از مداخله مشاهده شد، درحالی‌که تغییر چشمگیری در گروه دارونما در ابتدا و انتهای مطالعه وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که مصرف هسپریدین می‌تواند منجر به کاهش سطوح قند خون ناشتا، هموگلوبین A1c و کلسترول تام و افزایش غلظت انسولین سرم در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شود.