بررسی اثرات آنزیم لیزوزیم بر رهایش پلاسمید از نانو ذرات کیتوزان/پلاسمید

Abstract

زمینه و هدف: کیتوزان که پلیمر زیست تخریب پذیر فاقد اثر سمیت است، به عنوان وکتور DNA نیز مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش اثرات آنزیم لیزوزیم بر نانو ذرات کیتوزان/پلاسمید بررسی گردید. روش کار: در این پژوهش از روش ژله‌ای شدن برای ساخت نانو ذرات استفاده شد و پس از بررسی درصد لودینگ پلاسمید در نانو ذرات کیتوزان و همچنین بررسی ویژگی نانو ذرات، نانو ذرات تحت تیمار آنزیم لیزوزیم قرار گرفتند و اثرات هضم آنزیمی بررسی شد. یافته‌ها: نتایج این بررسی نشان داد که درصد لودینگ پلاسمید در نانو ذره 100% بود. اندازه، شاخص پراکندگی و پتانسیل زتا نانو ذرات به ترتیب 173 نانو متر، 292/0 و 08/10 میلی ولت، مشخص گردید. نتایج هضم آنزیمی نشان داد که محلول حاوی لیزوزیم با غلظت µg 10 در میلی لیتر و قدرت آنزیمی u/ml100 پس از 4 ساعت قادر به هضم نسبی نانو ذرات کیتوزان می‌باشد ولی موجب رهایش کامل پلاسمید نمی‌شود. ولی پس از 24 ساعت موجب رهایش کامل پلاسمید از نانو ذرات می‌شود. نتیجه‌گیری: با بررسی نتایج این پژوهش و مقایسه آن با یافته‌های سایر پژوهش‌ها در مورد کیتوزان، مشخص می‌شود، علاوه بر شرایط مطلوب برای عملکرد آنزیم لیزوزیم، عامل زمان نیز برای عملکرد آنزیم لیزوزیم در رهایش کامل DNA از نانو ذرات کیتوزان/پلاسمید اهمیت دارد.