بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر شاخص‎های عملکردی و دامنه حرکتی زانوی مردان سالمند فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو

Abstract

زمینه و هدف: استئوآرتریت یا آرتروز شایع‌ترین بیماری مفصلی است و اصلی‌ترین تظاهر آسیب‌شناسی (پاتولوژی) آن در سطح بافتی، تخریب موضعی غضروف مفصلی است. این مطالعه به‌منظور بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر شاخص‎های عملکردی و دامنه حرکتی زانوی مردان سالمند فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شد. روش کار: جامعه شامل مردان سالمند فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو آذربایجان­غربی است. که از بین آنها 20 نفرحداقل 2 جلسه در هفته به فعالیت ورزشی می‌پرداختند انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه 10 نفری (هوازی و کنترل) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته برنامه تمرین هوازی را اجرا نمودند. برای اندازه­گیری شاخص‎های عملکردی از سه آزمون و برای اندازه­گیری دامنه حرکتی زانو از گونیامتر استفاده گردید. آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار 22SPSS انجام شد، و از آنالیزهای کوواریانس (ANCOVA) و آزمون t وابسته استفاده شد. یافته‌ها: بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی­داری در آزمون­های دامنه حرکتی زانو (021/0p=، 6F=)، بلند شو و برو (0001/0p=، 61F=)، 6 دقیقه راه رفتن (000/0p=، 361F=) و 8 فوت راه رفتن (000/0p=، 561F=) مشاهده شد. همچنین یافته‌های درون­گروهی نشان داد، دامنه حرکتی زانو، بلند شو و برو، 6 دقیقه راه رفتن و 8 فوت راه رفتن در گروه هوازی در پس­آزمون نسبت به پیش­آزمون معنی­دار بود (0001/0p=). نتیجه‌گیری: به‌طورکلی می­توان نتیجه گرفت که به‌کارگیری هشت هفته تمرین هوازی می‌تواند عاملی اثرگذار بر بهبود شاخص‎های عملکردی و دامنه حرکتی زانوی مردان سالمند فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو باشد.