کاهش عوارض ناشی از مواد حاجب یددار تزریقی یونی و غیریونی

Abstract

احتمال خطر هر اقدام تشخیصی-درمانی پرتوشناختی که بروی بیمار انجام می گیرد به عوامل متعددی بستگی دارد. این عوامل عبارتند از ماده حاجب، شخص بیمار، نوع اقدام انجام شده و مهارت پزشک. برای کاهش قسمتی از احتمال خطر که به ماده حاجب مربوط می شود، بهتر است در بیمارانی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند از مواد حاجب ید دار تزریقی غیر یونی (LOCM) استفاده نمود. درصورتیکه اختلاف قیمت این مواد با سایر مواد حاجب قابل اغماض باشد، بهتر است در همه بیماران مورد استفاده قرار گیرند. در مواردی که می توان از روش تشخیصی-درمانی دیگری بدون تزریق استفاده کرد (بخصوص در بیمارانی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند)، بهتر است آن روش را مورد استفاده قرار داد.