اسیدهای چرب ترانس بافت چربی و خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر

Abstract

زمینه و هدف: به نظر می‌رسد مصرف اسیدهای چرب ترانس، باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر می‌شود. ترکیب اسیدهای چرب بافت چربی یک بیومارکر مناسب برای ارزیابی چربی مصرفی در یک دوره طولانی مدت است. در این مطالعه ارتباط بین مصرف اسیدهای چرب ترانس و خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر بررسی شد. روش بررسی: مطالعه انجام شده از نوع مقطعی بود. نمونه بافت چربی از 112 بیمار، با سن 20 تا 75 سال، مراجعه کننده به بیمارستان قلب شهید رجایی تهران که گرفتگی عروق کرونر آن‌ها با آنژیوگرافی تأیید شده بود گرفته شد. افراد سالم کنترل شامل 70 نفر بدون سابقه بیماری قلبی، بودند. ترکیب اسیدهای چربی نمونه‌های بافت چربی به روش کروماتوگرافی گاز ـ مایع تعیین شد. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از نرم‌افزار SPSS و آزمون t استفاده شد. یافته‌ها: میزان اسیدهای چرب ترانس نمونه‌های بافت چربی در دو گروه مورد مطالعه، اختلاف معنی‌داری نداشت. میزان اسید لینولئیک(18:2) بافت چربی بیماران کمتر از افراد سالم بود(03/0p<). شانس ابتلا به بیماری عروق کرونر(OR) با استفاده از آنالیز رگرسیون لوجیستیک محاسبه شد. میزان 18:2-t بافت چربی با خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر رابطه مثبت داشت. در مورد اسیدهای چرب ترانس 18:1-t و 16:2-t چنین ارتباطی وجود نداشت. میزان اسیدهای چرب ترانس بافت چربی با نسبت LDL-C/HDL-C سرمی(049/0=p و 11/0=r) و میزان ایزومرهای ترانس اسید اولئیک بافت چربی با LDL-C سرمی همبستگی مثبت داشتند(04/0=p و 15/0=r). همچنین میزان اسیدهای چرب ترانس بافت چربی افراد جامعه ایران نسبت به جوامع دیگر بیشتر بود. نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این مطالعه، افزایش مصرف اسیدهای چرب ترانس، شانس ابتلا به بیماری عروق کرونر را تا حدودی افزایش می‌دهد و افزایش ایزومرهای ترانس اسیدلینولئیک، شانس ابتلا را به میزان بیشتری افزایش می‌دهد. تایید این نتایج نیاز به مطالعات بیشتری در مورد هر یک از ایزومرها دارد.