مقایسه اثر آرام‌بخشی و تغییرات همودینامیک رمی‌فنتانیل و مورفین در بیماران ترومایی تحت حمایت تنفسی در بخش مراقبت‌های ویژه

Abstract

زمینه و هدف: بیماران بستری در ICU، نیازمند آرام‌بخشی یا sedation هستند. داروهای رایج برای آرام‌بخشی شامل انواع داروهای دسته بنزودیازپین‌ها، مخدر‌ها، باربیتورات‌ها و هیپنوتیک‌ها می‌باشد. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه اثر آرام‌بخشی دو مخدر مورفین و رمی‌فنتانیل و نیز تغییرات همودینامیک حاصله از آن، در بیماران ترومایی نیازمند حمایت تنفسی بود. روش بررسی: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی تصادفی (Randomized controlled clinical trial) در بخش مراقبت‌های ویژه جراحی انجام شد. 60 بیمار در طیف سنی 80-18سال وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مورفین و رمی‌فنتانیل تقسیم شدند. ابتدا بیماران، دوزهای gr/kg05/0 از رمی‌فنتانیل و mgr 5 از مورفین را دریافت کرده و تا رسیدن به سطح آرام‌بخشی 3و4 از Ramsey scale، دوز داروها افزوده شده و سپس همان دوز را به صورت نگهدارنده تا 24 ساعت دریافت کردند. در طی این مدت با فواصل هر 4 ساعت فشار خون، تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس مورد پایش قرار گرفت. در نهایت اطلاعات به دست آمده، توسط نرم‌افزار SPSS 10 تحت آنالیز آماری قرار گرفت. یافته‌ها: 60 بیمار مورد مطالعه که متوسط سن آن‌ها 5/18±53/42 و شامل 37(7/61%) مرد و 23(3/38%) زن بود، در دو گروه مساوی دسته‌بندی شدند. متوسط فشار خون بیماران گروه مورفین 68/1±12/109 و در گروه رمی‌فنتانیل 66/6±01/90 (00/0P<)، متوسط ضربان قلب در دو گروه فوق به ترتیب 31/2±89/101 و 15/10±06/95(00/0P<) و متوسط تعداد تنفس آن‌ها، 49/2±95/19 و 37/4±24/19 (4/0P<) بود. نتیجه‌گیری:‌ رمی‌فنتانیل اگرچه موجب افت فشارخون و ضربان قلب واضح‌تری نسبت به مورفین شده ولی روند تغییرات آن در طول 24 ساعت، روند ثابت و بدون تغییری بوده و به این ترتیب شرایط باثبات‌تری را برای بیماران به وجود آورده است. داروی رمی‌فنتانیل در مواردی که افت فشار خون اولیه خطری برای بیماران محسوب نمی‌شود، ثبات و پایداری بیشتری را در طول مدت درمان بیماران فراهم می‌کند.