فراوانی ژن‌های پلاسمیدی qnrA، qnrB و qnrS و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی در ایزوله‌های اشرشیاکلی مقاوم به کینولون و فلوروکینولون جدا شده از نمونه‌های بالینی کرمان

Abstract

زمینه و هدف: پلاسمیدهای ایجاد کننده مقاومت به کینولون و فلوروکینولون یکی از مشکلات درمان می‌باشند که در ایزوله‌های اشرشیاکلی در سرتاسر جهان در حال افزایش هستند. هدف از این مطالعه فراوانی ژن‌های پلاسمیدی qnrA، qnrB و qnrS ایجادکننده مقاومت به کینولون­ها و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی در ایزوله‌های اشرشیاکلی جدا شده از نمونه‌های بالینی کرمان بود.

روش کار: در این مطالعه، 80 ایزوله اشرشیاکلی از ادرار، خون و زخم از بیمارستان‌های کرمان جدا سازی شد. سپس آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. شناسایی ژن qnrA، qnrB و qnrS توسط واکنش زنجیره ای پلیمر از (PCR)صورت گرفت.، آنالیز اطلاعات توسط SPSS-22 ارزیابی شد.

یافته‌ها: موثرترین آنتی بیوتیک علیه ایزوله‌های اشرشیاکلی ایمی پنم بود که 75 ایزوله (7/93%) به آن حساس بودند. 58 ایزوله (5/72%) به آمپی سیلین مقاوم بودند که بیشتر از سایر آنتی بیوتیک‌ها بود. 33 ایزوله (2/41%) و 15 ایزوله (7/18%) از 80 ایزوله اشرشیاکلی به ترتیب مقاوم به نالیدیکسیک اسید و سیپروفلوکساسین بودند. شناسایی ژن‌های qnr نشان داد که 5 ایزوله (2/6%) دارای qnrS و یک ایزوله (2/1%) دارای qnrB بودند. در هیچکدام از ایزوله‌ها qnrA وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: به دلیل الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی که در نقاط مختلف جغرافیایی وجود وجود دارد، درمان آنتی بیوتیکی در نقاط مختلف براساس درمان تجربی می‌باشد؛ بنابراین، تجویز صحیح آنتی بیوتیک می‌تواند از گسترش مقاومت توسط باکتری‌های ناقل ژن qnr در آینده جلوگیری کند