نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorقمری هویدا, سعادتfa_IR
dc.contributor.authorباباخانی, فریدهfa_IR
dc.contributor.authorعنبریان, مهردادfa_IR
dc.contributor.authorحاجی لو, بهروزfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:15:54Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:15:55Z
dc.date.available1399-08-23T09:15:54Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:15:55Z
dc.date.issued2016-10-01en_US
dc.date.issued1395-07-10fa_IR
dc.identifier.citationقمری هویدا, سعادت, باباخانی, فریده, عنبریان, مهرداد, حاجی لو, بهروز. (1395). اثر حمل کوله‌پشتی با بارهای مختلف بر فعالیت الکترومایوگرافی منتخبی از عضلات اندام تحتانی حین راه رفتن در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان همدان. مجله علوم پزشکی رازی, 23(148), 89-97.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-4041-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/595820
dc.description.abstractزمینه و هدف: هدف تحقیق، ارزیابی اثر حمل کوله پشتی با اوزان مختلف بر تغییرات الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی حین راه رفتن در دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی بود. روش کار: 15 دانش آموز پسر مقطع ابتدایی 9 تا 11 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی­ها به مدت 20 دقیقه با سرعت 1/1    با حمل کوله هایی معادل صفر، 10، 15 و 20 درصد وزن بدن بر روی تردمیل راه رفتند. در حین راه رفتن بر روی تردمیل ، فعالیت عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسررانی، دوقلوی داخلی و درشت نئی قدامی به مدت 10 ثانیه هر پنج دقیقه یکبار و در مجموع 4 بار ثبت شد. داده ها با ANOVA با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد (05/0p<). یافته‌ها: نتایج آزمون های حمل بار نشان داد  فعالیت عضلات راست رانی، پهن داخلی، پهن خارجی، دوسر رانی و دوقلوی داخلی به موازات افزایش وزن کوله پشتی به طور معنی داری افزایش پیدا کرد، اما تغییری در فعالیت عضله درشت نئی قدامی مشاهده نشد. همچنین میانه فرکانس عضلات راست رانی، پهن خارجی، دوسررانی و دوقلوی داخلی به موازات افزایش وزن کوله به طور معنی دار کاهش پیدا کرد که نشان می هد عضلات فوق الذکر به موازات افزایش وزن کوله پشتی دچار خستگی عضلانی شده اند ، اما تغییری در میانه فرکانس عضلات پهن داخلی و درشت نئی قدامی مشاهده نشد که نشان می‌دهد به موازات افزایش وزن کوله پشتی در این دو عضله خستگی عضلانی صورت نگرفته است است. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می­توان گرفت که تلاش عضلانی بیشتر با اضافه شدن بار کوله، منجر به افزایش فعالیت عضلانی و در نتیجه خستگی عضلات اندام تحتانی و درنهایت موجب افزایش ریسک آسیب هنگام حمل بار می­شود.  fa_IR
dc.format.extent902
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectنوجوانانfa_IR
dc.subjectعضلات اندام تحتانیfa_IR
dc.subjectکوله پشتیfa_IR
dc.subjectالکترومایوگرافیfa_IR
dc.subjectآسیب‌شناسیfa_IR
dc.titleاثر حمل کوله‌پشتی با بارهای مختلف بر فعالیت الکترومایوگرافی منتخبی از عضلات اندام تحتانی حین راه رفتن در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان همدانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علامه طباطبایی. تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume23
dc.citation.issue148
dc.citation.spage89
dc.citation.epage97


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد