مدل پنج عاملی در تبیین ارتباط بین شخصیت و همدلی بالینی پرستاران

Abstract

زمینه و هدف: مطالعه حاضر با هدف تبیین ارتباط بین شخصیت و همدلی پرستاران بر اساس مدل پنج عامل بزرگ شخصیتی انجام شده است. روش کار: این پژوهش از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل پرستاران بیمارستان های خصوصی و دولتی شهر تبریز می‌باشد که بخشی از آن به تعداد 282 نفر پرستار با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته است. پرستاران به منظور شرکت در مطالعه پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیتی(BFI-44) و مقیاس همدلی لامونیکا را پاسخ دادند. داده‌های به دست آمده با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) و تحلیل رگرسیون هم زمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر حکایت از آن دارد که ابعاد شخصیتی از یک تأثیر چند متغیری بر میزان همدلی پرستاران برخوردار می‌باشد. همچنین بر اساس نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون مشخص شد، 40 درصد از واریانس میزان همدلی بالینی بر اساس ابعاد پنج گانه شخصیت تبیین می شود (398/0=R2). از بین ابعاد پنجگانه شخصیت چهار عامل قادر به پیش بینی میزان همدلی پرستاران بوده و تنها بعد وظیفه شناسی فاقد قدرت لازم برای تبیین همدلی بود. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه ارتباط قدرتمندی بین شخصیت و همدلی پرستاران وجود دارد، در برنامه هایی که به منظور ارتقاء سطح همدلی پرستاران و گزینش آنها طراحی می شوند، صفات شخصیتی مد نظر قرار گیرد.