مقایسه علائم بالینی، یافته‌های آزمایشگاهی و دموگرافیک در کودکان مبتلا به عفونت حاد دستگاه تنفس تحتانی با ویروس سنسیشیال تنفسی و متاپنوموویروس انسانی

Abstract

زمینه و هدف: عوامل ویروسی مختلفی در ایجاد بیماری‌های تنفسی تحتانی کودکان مطرح می‌باشند و علائم بالینی ناشی از آن‌ها تقریباً یکسان می‌باشد. شناسایی این عوامل جهت برخورد مناسب درمانی با این بیماران حائز اهمیت می‌باشد. با توجه به اینکه متاپنوموویروس انسانی (Human Meta-pneumovirus (hMPV)) از ویروس‌های جدیداً مطرح شده در کودکان است و در بیماران با مشکلات زمینه‌ای عوارضی مانند RSV می‌دهد، لذا در این مطالعه به بررسی علائم بالینی، یافته‌های آزمایشگاهی و دموگرافیک کودکان مبتلا به این عفونت تنفسی با ویروس‌های فوق پرداخته شده است.

روش کار: در این مطالعه مقطعی (Cross sectional) از نمونه سواب تنفسی به دست آمده از کودکان زیر 5 سال مبتلا به عفونت تنفسی تحتانی حاد بستری در بیمارستان حضرت علی‌اصغر تهران طی سال‌های 1388 تا 1391، که جهت تشخیص عوامل عفونی گرفته شده، با استفاده از روش (reverse transcriptase polymerase chain reaction (RT-PCR ) نوع ویروس تعیین گردیده و به همراه اطلاعات بالینی بیمار، اطلاعات اپیدمیولوژیک، یافته‌های رادیولوژیک، خصوصیات زمینه‌ای قبلی و سایر موارد، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. مقادیر احتمال کمتر از 05/0 در بررسی‌ها از نظر آماری معنی‌دار در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: تعداد 32 بیمار با متوسط سنی (98/14 ±)31/14 ماه وارد مطالعه شدند. تعداد 9 نفر از بیماران مبتلا به hMPV و تعداد 23 نفر به RSV مبتلا بودند. اختلاف سنی دو گروه به لحاظ آماری معنی‌دار بوده و متوسط سن در بیماران مبتلا به RSV پایین‌تر بود (026/0p=). 18 بیمار (2/56%) مؤنث و 14 بیمار (8/43%) جنسیت مذکر داشتند. از میان یافته‌های آزمایشگاهی تنها تعداد لنفوسیت‌های خونی بین دو گروه اختلاف داشت بود (02/0p=).). از میان یافته‌های بالینی بیماران، تمامی 23 بیمار مبتلا بهRSV (100%) در معاینه بالینی سرفه داشتند درحالی که 7 نفر (8/77%) از مبتلایان به HMPV از سرفه شکایت داشتند بود (020/0p=). میانگین درجه حرارت بیماران و نیز میانگین درجه حرارت ماکزیمم در دو گروه با هم اختلاف آماری معنی‌داری را نشان می‌داد (به ترتیب 015/0p= و 007/0p=). سایر یافته‌های بالینی، یافته‌های معاینه ریوی و نیز یافته‌های رادیوگرافی قفسه سینه میان دو گروه مبتلایان hMPV و RSV تفاوت معناداری نداشت. تمامی بیماران RSV (100%) بهبودی کامل داشتند درحالی‌که دو بیمار (2/22%) مبتلا به hMPV فوت شدند.

نتیجه‌گیری: توجه به یافته‌های بالینی و دموگرافیک و نیز یافته‌های موجود در شرح‌حال بیماران، در تشخیص و تمایز بیماران مبتلا به دو ویروس hMPV و RSV در کنار استفاده از روش‌های مختلف از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. مطالعات آینده باید با در نظر گرفتن جامعه آماری وسیع‌تر در جهت توضیح هرچه دقیق‌تر این تفاوت‌ها برآیند.