نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorهاشمی, مسیحfa_IR
dc.contributor.authorقاسمی فلاورجانی, خلیلfa_IR
dc.contributor.authorعلی‌اکبر نواحی, روشنکfa_IR
dc.contributor.authorمیر فلاح, کامبیزfa_IR
dc.contributor.authorبختیاری, پژمانfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:15:26Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:15:26Z
dc.date.available1399-08-23T09:15:26Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:15:26Z
dc.date.issued2009-09-01en_US
dc.date.issued1388-06-10fa_IR
dc.identifier.citationهاشمی, مسیح, قاسمی فلاورجانی, خلیل, علی‌اکبر نواحی, روشنک, میر فلاح, کامبیز, بختیاری, پژمان. (1388). مقایسه نتایج تزریق درون ویتره تریامسینولون استوناید و بواسیزوماب (اواستین) در بیماران مبتلا به ادم کلینیکی ماکولای قابل توجه دیابتی (CSME) مقاوم به درمان استاندارد. مجله علوم پزشکی رازی, 16, 0-0.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-1261-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/595785
dc.description.abstract        زمینه و هدف: درمان استاندارد ادم کلینیکی ماکولای دیابتی قابل توجه دیابتی (clinically significant macular edema = CSME)، لیزر ناحیه ماکولا است. ولی بسیاری از بیماران به این درمان پاسخ مناسب نمی‌دهند. هدف از این مطالعه، مقایسه نتایج تزریق درون ویتره تریامسینولون استوناید و بواسیزوماب در بیماران مبتلا به CSME مقاوم به درمان استاندارد بوده است. روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی آینده‌نگر دو سو کور است که بر روی 51 چشم دچار CSME با حداقل یک بار سابقه MPC (Macular photocoagulation) وبدون پاسخ درمانی به آن، صورت گرفت. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تزریق داخل ویتره یکبار تریامسینولون به میزان 4 میلی‌گرم ویا یکبار آواستین به میزان 25/1 میلی‌گرم تقسیم شدند. سپس بیماران از نظر حدت بینایی، فشار درون چشمی، بروز کاتاراکت قبل از تزریق و در ماههای یک، 3 و 6 پس از تزریق، بررسی شدند. همچنین به منظور ارزیابی منطقه ماکولا از نظر انسجام ناحیه آواسکولار فوه آ و نشت ماکولا، آنژیوگرافی فلورسین، قبل و در ماه‌های 3 و 6 پس از تزریق انجام شد. داده‌ها با تست‌های مجذور کای، t test، student t test و فریدمن آنالیز شدند.یافته‌ها: هیچ یک از دو گروه افزایش معناداری را از نظر حدت بینایی در طی پیگیری‌های ماه یک، 3و 6 نشان ندادند. همچنین تفاوت مشخصی از نظر بهبود بینایی بین دو گروه در ماههای اول، سوم و ششم وجود نداشت. گرچه در گروه تریامسینولون، فشار درون چشمی در ماه اول، سوم و ششم افزایش داشت و در گروه بواسیزوماب، شاهد چنین افزایشی نبودیم، ولی تفاوت این دو گروه از نظر آماری معنادار نبود. در گروه بواسیزوماب، شاهد افزایشی از نظر میزان کاتاراکت (از هیچ نوع آن) نبودیم، ولی در گروه تریامسینولون، در معاینه 6 ماه، میزان کاتاراکت ساب کپسولر خلفی افزایش معناداری داشت (P=0.003).از نظر تغییرات آنژیوگرافیک ماکولا، نشت ماکولا و شفافیت آنژیوگرافی در ماه‌های 3 و 6، در هر دو گروه بهبودی رخ داد (در همه موارد P<0.001)، در حالی که توانایی تفکیک ناحیه اواسکولار فووآ در هیچ یک از دو گروه تغییر معنی‌داری نداشت. تفاوت آماری مشخصی بین دو گروه از نظر تغییر در شفافیت آنژیوگرافی، توانایی تفکیک ناحیه اواسکولار فووآ و از نظر نشت ناحیه ماکولا در 3 و 6 ماه پس از تزریق وجود نداشت.نتیجه‌گیری: بر اساس این مطالعه، اثر تزریق داخل ویتره بواسیزوماب و تریامسینولون در درمان CSME مقاوم به درمان استاندارد، مشابه است.fa_IR
dc.format.extent233
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectبواسیزومابfa_IR
dc.subjectتریامسینولون استونایدfa_IR
dc.subjectادم کلینیکی ماکولای قابل توجه دیابتیfa_IR
dc.subjectرتینوپاتی دیابتیfa_IR
dc.subjectچشمfa_IR
dc.titleمقایسه نتایج تزریق درون ویتره تریامسینولون استوناید و بواسیزوماب (اواستین) در بیماران مبتلا به ادم کلینیکی ماکولای قابل توجه دیابتی (CSME) مقاوم به درمان استانداردfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume16
dc.citation.spage0
dc.citation.epage0


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد