لوسمی حاد لنفوبلاستیک ثانویه به دنبال درمان موفقیت‌آمیز تومور ویلمز: معرفی 1 مورد

Abstract

بدخیمی‌های ثانویه(SMN=Secondary Malignant Neoplasm) یکی از اثرات دیررس درمان سرطان است. در بین بدخیمی‌های ثانویه، لوسمی میلویید حاد(AML=Acute Myeloid Leukemia) یکی از شایع‌ترین و مرگ‌بارترین نئوپلاسم‌ها می‌باشد. لوسمی لنفوبلاستیک حاد(ALL=Acute Lymphoblastic Leukemia) ثانویه بسیار نادر بوده و تنها 10% لوسمی‌های ثانویه را تشکیل می‌دهد. بیماران مبتلا به تومور ویلمز نیز در خطر ابتلا به بدخیمی‌های ثانویه سال‌ها بعد از تشخیص بیماری اولیه هستند. در این بیماران نیز شایع‌ترین لوسمی ثانویه AML بوده و ALL بسیار نادر می‌باشد. در این مقاله 1 مورد لوسمی حاد لنفوبلاستیک 4 سال بعد از تشخیص تومور ویلمز معرفی می‌شود که 19 ماه بعد از شروع درمان به علت مقاومت نسبت به درمان و عودهای مکرر فوت کرد. از آن جا که احتمال بروز تومورهای ثانویه وجود دارد، معاینه دوره‌ای در بیماران بهبود یافته ضرورت داشته و توصیه می‌گردد