نقش گیرنده های بتا در آریتمی های ناشی از پروفوزیون مجدد

Abstract

پروفوزیون مجدد شریان کرونر که یکی از مهمترین مداخلات درمانی شده است همراه با بروز آرتیمی های قلبی است. مطالعه حاضر جهت بررسی نقش داروهای مسدد گیرنده های تبا آدرنرژیک، پروپرانولول (غیر انتخابی)، متوپرولول ( انتخابی قلب) وپیندولول( با فعالیت سمپاتومیتیک ذاتی) روی آرتیمی های ناشی از پروفوزیون مجدد در قلب خرگوش سالم انجام گرفت. از خرگوشهای آلبیتو از هر دو جنس با وزن 2-5/1 کیلوگرم استفاده شد. حیوانات با پنتوباربیتون داخل وریدی 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، بیهوش شدند. بعد از لوله گذاری داخل نایی، عمل بازکردن شریان کرونر به مدت 30 دقیقه (LAD) قفسه سینه جهت دسترسی به قلب انجام شد. به شاخه قدامی پایین رو چپ در فواصل منظم به مدت یک ساعت گرفته و بررسی گردید. ECG بست زده شد و بعد پروفوزیون مجدد صورت گرفت. پروپرانولول در 3 دوز (3/0، 1 ، 3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) حفاظتی معادل 6/66-3/33 درصد را نشان داد. حفاظت با متوپرولول (5/0، 75/0 و 1 میلی گرم به ازای کیلوگرم) نیز در همان محدوده بود یعنی 6/66-3/33 درصد، در حالی که پیندولول حفاظتی در محدوده 50-25، را نشان داد. بنابراین داروهای مسدد گیرنده های بتا، قلب را در برابر بروز آرتیمی های پروفوزیون مجدد مقداری حفاظت کردند. با وجود این فواصل اختصاصی مانند انتخابی بودن برای قلب و داشتن فعالیت سمپاتومیمتیک ذاتی به نظر می رسد اثرمفید اضافی ندارد.